Allah’ın lütfettiği en büyük nimet olan aklını, kendi iradesiyle kullanamayanlar ittihad edemezler. Onların akıllarını kim esir almışsa ya da kime teslim etmişlerse onun peşinden adeta sürüklenirler. Ardından da, ben öyle bilmiyordum. Beni veya bizi aldattı gibi abuk sabuk bahane üretirler. Hâlbuki Üstadımız; “Hatta benim sözümü de, ben söylediğim için hüsn-ü zan edip tamamını kabul etmeyiniz. Belki ben de müfsidim veya bilmediğim halde ifsad ediyorum. Öyle ise her söylenen sözün kalbe girmesine yol vermeyiniz” diye üstüne basa basa ikaz ediyor.

Şimdi bir hususu beraber sorgulayalım. Asrın imamı diyor ki; ortam çok bozuk, orta da münafıklar cirit atıyor, aman ha! Sizi aldatmasınlar, aranıza bir soğukluk düşürmesinler, iman hizmetine zarar gelmesin. Sizi birbirinize düşürmesinler diye adeta hizmetimizin üzerine titrerken manzaraya bir göz atalım. Biri çıkıyor, “ben bunu filana bir sorayım,” öteki, “filan ne derse o,” gibi ifadeler kullanıyor. Kusura bakmayın, ama bu danıştığınız şahıs ya da merkezler, Üstadımızdan daha mı iyi biliyorlar? Şimdi bu davranışla kimi ya da kimleri tercih etmiş oluyoruz?

Öte yandan, tamam aklımızı birinin cebine koymayalım, ama öyle her önüne gelen de aklına estiğini yapamaz. Yani, hür düşünceli, ama muhakemeyi elden bırakmadan hareket etmek zorundayız. Şahs-ı maneviyi temin etmek için istişare ederek birlik beraberliğimizi muhafaza etmeliyiz. Üstadımızın; “Bence bu zamanda en büyük bir ihsan, bir vazife, imanını kurtarmaktır, başkaların imanına kuvvet verecek bir surette çalışmaktır. Sakın, benlik ve gurura medar şeylerden çekin. Tevazu, mahviyet ve terk-i enaniyet, bu zamanda ehl-i hakikate lâzım ve elzemdir. Çünkü bu asırda en büyük tehlike, benlikten ve hodfüruşluktan ileri geldiğinden; ehl-i hak ve hakikat, mahvi- yetkârane daima kusurunu görmek ve nefsini itham etmek gerektir” ikazını unutmamalıyız.

Üstadımız Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri, ittihadı muhafaza için bütün tehlikelere dikkat çekiyor. Nereden yara alınır diye endişelerini ve ikazlarını dile getiriyor. “Sakın sakın münakaşa etmeyiniz, casus kulaklar istifade ederler” diyor. Ne var bunda, münakaşa edemez miyiz dersen, hayır edemeyiz. Çünkü casus kulaklar var, istifade edip ittihadımızı bozarlar. Fakat illa münakaşa etmem lâzım diyorsan, nefsini tatmin için hararetli bir fikir teatisi yap. Sonra da ortak akıldan ayrılma. Bak bir ikaz daha; “Sakın sakın!. Şimdiye kadar mabeyninizdeki fedakârane uhuvvet ve samimane muhabbet sarsılmasın. Bir zerre kadar olsa bile, bize büyük zarar olur.”

Sonra, birlik beraberliğe zarar veren önemli bir sebep de siyaset tarafgirliği. Haftalık çıkan İttihad gazetesinin 80 bin bastığını gören zındıka ve ehl-i dalâlet, günlük çıkan Yeni Asya’nın önünü kesmek için siyaset oyunları kurmuştur. Üstadımızın; “yüzde altmış-yetmişi tam mütedeyyin olmak şartıyla,…” dediği bir meseleyi, güya daha çok imana, İslâm’a hizmet olur! Diye fitneler üretmişler. Tabi ki, Müslümanlar bu tuzağı fark edemediler ya da bazıları nefislerine yenik düştüler. Çünkü “Sakın, sakın! Dünya cereyanları, hususan siyaset cereyanları ve bilhâssa harice bakan cereyanlar sizi tefrikaya atmasın. Karşınızda ittihad etmiş dalâlet fırkalarına karşı perişan etmesin” ikazını kulak ardı edip değerlendiremediler.

Allah bizleri ve bütün inananları, ittihad-ı İslâm’a zarar veren bütün tehlikelerden muhafaza etsin. 

Şevk ve gayretimizi arttırsın. Âmin.