GÜNEŞ BATIDAN DOĞMADAN
Tövbe kapısı herkese açıktır. Kafir’e de, Müşrik’e de, Fasık’a da, asiye de, mücrime de, günahkara da, mü’mine de, açıktan günah işleyene de, gizliden günah işleyene de açıktır. Resulullah Efendimiz (asm) buyurdu ki: “Kim, güneş batıdan doğmadan önce tövbe ederse, Allah tövbesini kabul eder.”1
İşte bazı ayetler:
“Hepiniz Allah’a tövbe ediniz ey mü’minler! Ta ki, kurtuluşa erebilesiniz.”2
“Bu kitap size gönderildi ki, Rabbinizden af dileyin. Sonra günahlarınızdan vazgeçmiş olarak O’na dönün. O da sizi takdir edilmiş olan ecelinize kadar güzel bir şekilde yaşatsın. Ve her fazilet sahibine lütuf ve ihsanıyla mükâfatını versin.”3
“Ey iman edenler! Allah’a tam bir ihlâs ile tövbe edin. Umulur ki Allah günahlarınızı bağışlar. Ve sizi altından ırmaklar akan Cennetlere koyar. O gün Allah’ın Peygamberi ve beraberindeki mü’minleri utandırmayacağı gündür.”4
Peygamber Efendimiz (asm) tövbeye çok önem verir, kendisi de günde yüz defa tövbe ederdi. Buyururdu ki:
“Ey insanlar! Allah’a tövbe ediniz ve O’ndan mağfiret isteyiniz. Muhakkak ki ben günde yüz defa tövbe etmekteyim.”5
“Allah gündüz günahkârları tövbe etsin diye geceleyin elini açar. Gece günahkârı tövbe etsin diye gündüz elini açar. Tâ güneş batıdan doğuncaya kadar bu böyle devam eder.”6
MAKBUL BİR TÖVBE İÇİN
Bedîüzzaman makbul bir tövbe için der ki:
“Nefsini ittiham eden, kusurunu görür. Kusurunu itiraf eden, istiğfar eder. İstiğfar eden, istiane eder. İstiaze eden, şeytanın şerrinden kurtulur. Kusurunu görmemek o kusurdan daha büyük bir kusurdur. Ve kusurunu itiraf etmemek, büyük bir noksanlıktır. Ve kusurunu görse, o kusur kusurluktan çıkar; itiraf etse, afva müstahak olur.”7
Biz, geçmiş ve gelecek günahları bağışlandığı halde, günde yüz defa tövbe eden bir Peygamberin (asm) ümmetiyiz. Tövbe etmek bizim vazifemiz. Hulus-u kalbimiz ve samimiyetimiz nispetinde tövbemizin kabul edilmesini Rahmet-i İlâhiyeden umarız. Ümit kapısı açıktır ve ümit etmekle emr olunduk. Ümitsizlik bizim dinimizde yoktur.
Biz Allah rızası için ibadet yaparız, tövbe ederiz, af dileriz. Cenab-ı Hak dilerse kabul eder. Takdiri O’na bırakırız.
UCBA GİRMENİN DİNDE YERİ
İbadet yaptık, tövbe ettik diye ucba girmenin, amele güvenmenin ve gururlanmanın ise dinde yeri yoktur. Amele güvenmek tehlikelidir. Biz yalnızca Allah’ın rahmetine, lütfuna ve merhametine güveniriz. Ölünceye kadar tövbe etmek ve tövbemizi bozmadan Allah’a itaat ederek haramlardan uzak durmaya çalışmakla yükümlüyüz. Biz yükümlülüğümüzü Allah’ın yardımıyla yerine getirmeye çalışırız. Allah’tan da rahmetini umarız.
Tevbe için en mühim adım, niyettir, kararlılıktır, pişmanlıktır, affedilmeyi cidden ummak ve istemektir, Allah’ın rızasına talip olmaktır, bu amaca ulaşmak için harekete geçmektir, yöneliştir, Allah’a müteveccih olmaktır.
GÜNAH ÇEVRESİNİ TERK ETMELİ
Çoğu insanın günah için hazır bir çevresi vardır. İnsan tek başına günahlarından ne kadar da pişmanlık duysa, bu çevreyi aşmadıkça pişmanlığını tövbeye ve istiğfara dönüştüremez. Bu açıdan, Allah’tan (cc) günahlarının bağışlanmasını ve tövbesinin kabulünü isteyen insan, kendisini günaha sürükleyen bir çevresi varsa terk etmelidir.
Tevbe için bir diğer önemli adım da; tövbeye muvaffak olmuş ve amel-i salihte yoğunlaşmış bir “topluluk” içerisine dâhil olmak; bu toplulukla beraber ibadet ve itaatte bulunmak ve bu “cemaati” terk etmemek; eski çevreye de dönmemektir.
DUA
Allah’ım! Günahlarım dağlar kadar. Kusurlarım denizin köpükleri kadar! Hatalarım, alıp verdiğim nefes sayısı kadar çok! Duam ve ezkârım az, tövbem ve ibadetim de taksiratlı! Senin rahmetin ise sonsuz! Rahmetini umarım! Affet ya Rabbi! Mağfiret et ya Rabbi! Vazgeç ya Rabbi! Âmin.
Dipnotlar:
1 -Riyâzu’s-Sâlihîn,17.; 2- Nûr Sûresi: 31.; 3- Hûd Sûresi: 3.; 4- Tahrim Sûresi: 8.; 5- Riyâzu’s-Sâlihîn, 14.; 6- Riyâzu’s-Sâlihîn, 16.; 7- Lem’alar, s. 91.