İmam-ı Azam Hazretlerine ait olan sözün devamı “Hayırda israf yoktur” şeklinde. Bediüzzaman Hazretleri “Yiyiniz içiniz, israf etmeyiniz. Allah israf edenleri sevmez” âyetinin açılımını yaptığı İktisat Risalesi’nde bu sözü de zikrediyor.
İsrafın had safhalarının yaşandığı felâket ve helâket asrının insanları olarak ülkemizdeki tabloları müşahede etmek gerçekten acı verici.
Toplum hayatını oluşturan en küçük daire olan ailede işlerin nasıl gittiğini anlamak için çok uzağa gitmeye gerek yok sokağımızdaki çöp bidonlarına bakmak yeterli olacaktır.
Medyadan ise resmî ya da gayr-i resmî kurumlardaki israfın boyutlarını detaylı olarak mütalâa edebiliriz.
Ülkemizde sadece gıda noktasındaki israf için National Geographic dergisi Kasım 2014 sayısında bir araştırma yapmış.
ARAŞTIRMA NETİCELERİ
- Gıdaların % 53’ü çöpte. Hem de daha tüketiciye ulaşmadan. Türkiye dünya gıda kaybı sıralamasında 11. sırada yer alıyor.
- Ekmeğin % 5,4’ü israf ediliyor. Bu da günde 4,9 milyon adet ekmek anlamına geliyor.
- Meyve, sebze, tahıl, bakliyatın % 16’sı çöpe gidiyor.
- Et ve balık tüketimi yüksek fiyatlardan dolayı kısıtlı olduğundan israf da % 3 boyutlarında.
- İsrafın sebebi gıdaya kolayca ulaşabilmek. İşyeri, otel, üniversite ve evlerde gerçekleşen tüketici kaynaklı israfın boyutları vahim…
KOMŞUSU AÇKEN…
Ülkemiz sebze ve meyvenin cenneti gibi. Dünyanın 4. sebze, 10. meyve üreticisiyiz. Araştırmalara göre dünyada bir yılda üretilen sebzenin yüzde 2,5’u, meyvenin yüzde 2’si ülkemizde yetişiyor.
Ülkemizde, 2,4 milyon ton sebze, 880 bin ton meyve sofralara gelene kadar israf oluyor. Bu miktar Orta Afrika ülkelerinin bir yıllık toplam sebze üretimine denk.
“Komşusu açken tok yatan bizden değildir” hadisini gelin de hatırlamayın!
ŞÜKREDİLMEZSE
“Şükür nimeti ziyadeleştirir. Şükredilmezse nimet elden gider” hakikatini kavimlerin tarihinde defalarca okumuşuzdur. Toplumların çöküşü israfla birlikte gerçekleşir.
Yardımlaşma ve paylaşma toplum hayatının hayatıdır. Dinimizde zekât ve sadaka üzerinde titizlikle durulması boşuna değildir.
Tarihimizde yardımlaşma ve paylaşmanın boyutları sadece insanlarla sınırlı değildir. Vakıf kültürümüz zekât ve sadakalarımızın sistemli bir şekilde nasıl işleyeceğinin delilleri ile doludur. Kış mevsiminin şartlarında dağ başlarındaki yaban hayvanların beslenmesi ile bile ilgilenen vakıfların olduğu arşiv belgeleriyle sabittir.
Daha sofraya bile gelmeden israf olan gıdalarla sadece aç insanların değil, hayvanların da hukukunu ihlâl etmiyor muyuz sizce?
HÜLÂSA
Toplum hayatındaki israf bir kenara “Elimdeki nimetlerin farkında mıyım? İsraf ediyor muyum?” sorusu fert fert sıkça iç dünyalarda muhasebe edilip, ailemizde ne yapabiliriz? sorusunun cevabı hep birlikte aranmalı…
Görülen o ki, bu şekilde devam edersek başımıza gelecek felâketleri hayal bile edemeyiz!