Çukurca saldırısı emrini veren terörist elebaşı Feyman Hüseyni’nin Suriye kökenli olmasından  hareketle, saldırıların arkasında Suriye’nin olduğu mantıksızlığına başvuruluyor. “Karayılan’ı yakalayıp Türkiye’ye haber vermediği ve teslim etmediği” uydurmasıyla, İran’ın teröre destek verdiği iddia ediliyor.
Öcalan ve Karayılan “Türk vatandaşı” olduğuna göre, “O halde PKK’yı Türkiye destekliyor” gibi anlamsız ve sakat bir mantıkla, Türkiye’ye yönelik terör eylemlerinde âdeta bu iki ülke âdeta “baş sorumlu” ilân ediliyor. Yabancı ve “yerli” medyada, Türkiye, İran ve Suriye’ye karşı kışkırtılıyor.
Başta ABD ve İsrail istihbarat kanalları olmak üzere yabancı mahfillerden üfürülen saptırma ile, tamamen Amerikan ve işgal ortaklarının bir dezenformasyonu ve karşı propagandasıyla, Türkiye, İran ve Suriye ile karşı karşıya getirilmek isteniyor.
Bu maksatla,Tahran yönetiminin defalarca en üst düzeyde defalarca yalanlamasına rağmen, “İran’ın Karayılan’ı yakalayıp teslim etmediği” yalanı yayılmakta. Şam yönetimine karşı da kalkışma ve çatışma halinde olan PKK’nın terörünün arkasında Suriye’nin olduğu iftirası atılmakta.
İran Dışişleri Bakanı Ali Ekber Salihî’nin Ankara’da, “İran Karayılan’ı hiçbir zaman yakalamadı, yakalansaydı Türk kardeşlerimize teslim ederdik” teminatına rağmen, saptırmalar devam ediyor.
Amerikan Financial Times’ta, Amerikan Lehigh Üniversitesi “Türk-Kürt ilişkileri uzmanı” Henri Barkey’in, “Ankara’nın Suriye’deki isyanları kanlı şekilde bastırılmasına gösterdiği sert tepki karşısında Suriye ve İran’ın PKK’yı cesaretlendirmiş olabileceği” yorumuyla, “Bu saldırılar Türkiye’nin Suriye ve İran ile ilişkilerini daha da gerginleştirebilir” ifsadı bu saptırmalardan biri…
Aslında İran, başta bayrağını diktiği Kandil olmak üzere PKK-PEJAK terörist kamplarını bombalamakla terörle mücadelede Türkiye’ye en büyük desteği sağlıyor. Son saldırıyı yapanların, İran’ın kendi tarafında temizleyip tasfiye ettiği kamplardan kaçanlarca yapıldığı bilgisi, İran’ın terörle mücadeledeki samimiyetinin ve desteğinin en bâriz delili.
Dışişleri Bakanı Davutoğlu’nun, “Türkiye’nin, PKK ve PEJAK’ı bölge istikrarını, Türk, Kürt ve İran halklarını tehdit eden bir odak olarak gördüğü ve son dönemde iki ülke istihbarat ve güvenlik birimleri arasındaki ortak mücadelede çok önemli adımlar atıldığı” açıklaması, bunun ifâdesi…
Ankara, terörle mücadelede evvela Irak’ı işgal eden ve Kuzey Irak’taki terörist kamplarını kontrol eden ABD’nin ve  Kuzey yerel yönetiminin samimî desteğini temin etmeli.
“Saldırılar Türk-Kürt kardeşliğini zedeliyor” diyen Barzani’den terörist yuvalarına lojistik desteğin kesilmesini sağlamalı. “Terörle mücadelede Türkiye’nin yanındayız” diyen Obama’dan, ABD’nin terör örgütüne desteğini çekmesini, terörist kampları tasfiyesini istemeli.
AKP iktidarı, politikalarını, küresel egemenlik ve çıkar hesapları uğruna okyanuslar ötesinden gelip milyonlarca insanı katleden işgalcilere ve işbirlikçilerine göre dizayndan vazgeçmeli. Başta İran ve Suriye olmak üzere bölge ve komşu ülkeleriyle “terörle mücadele ortak stratejisi” tesbit etmeli.
Aksi halde yine havanda su dövülür; şimdiye kadarki onca “hava harekâtı” ve 25 “kara harekâtı”nda olduğu gibi, yine kısırdöngüyle bir sonuç alınamaz. Kışın gelmesiyle kısmen ara verilen terör, baharın gelmesiyle kırsalda yeniden tırmanır. Washington ve Erbil’den bir defa daha “taahhütler” verilir. Obama ve Barzani “ortak mücadele” sözlerini tekrarlarlar.
Yine peşpeşe şehit haberleri gelir; olan yine Türkiye’ye olur…