Sözler - page 398

Yirminci Sözün ‹kinci Makam›
MU’C‹ZAT-I ENB‹YA YÜZÜNDE PARLAYAN
B‹R LEM’A-‹ ‹’CAZ-I KUR’ÂN
(Ahirdeki iki sual ve iki cevaba dikkat et.)
W
1 @ mÚ/Ñ oe mÜÉn à` pc ? /a s’pG ¢mùpHÉnj n’ nh mÖ rW nQ n’ nh
O N DÖRT SENE evvel (flimdi otuz seneden geçti), flu
ayetin bir s›rr›na dair ‹flaratü’l-‹’caz 2 nam›ndaki tefsirim-
de Arabiyyülibare bir bahis yazm›flt›m. fiimdi, arzular›
bence ehemmiyetli olan iki kardeflim, o bahse dair Türk-
çe olarak bir parça izah istediler. Ben de Cenab-› Hak-
k›n tevfikine itimaden ve Kur’ân’›n feyzine istinaden di-
yorum ki:
Bir kavle göre, Kitab-› Mübin, Kur’ân’dan ibarettir.
Yafl ve kuru her fley içinde bulundu¤unu, flu ayet-i keri-
me beyan ediyor. Öyle mi? Evet, her fley içinde bulunur.
Fakat herkes her fleyi içinde göremez. Zira muhtelif de-
recelerde bulunur. Bazen çekirdekleri, bazen nüveleri,
bazen icmalleri, bazen düsturlar›, bazen alâmetleri, ya
sarahaten, ya iflareten, ya remzen, ya iphamen, ya ihtar
tarz›nda bulunurlar. Fakat ihtiyaca göre ve maksad-›
Kur’ân’a münasip bir tarzda ve iktiza-i makam münase-
betinde flu tarzlar›n birisiyle ifade ediliyor.
ahir: son.
alâmet: iflaret.
Arabiyyülibare: Arapça ibare.
ayet-i kerîme: Kur’ân’›n ayeti.
bahis: konu.
Cenab-› Hak: Hakk›n tâ kendisi
olan, fleref ve azamet sahibi yüce
Allah.
düstur: kaide, esas.
ehemmiyet: önemli olma.
feyiz: bereket, irfan, ihsan.
i’caz-› Kur’ân: Kur’ân’›n mu’cizeli-
¤i.
icmal: özet, hulâsa, esas.
ihtar: hat›rlatma.
iktiza-i makam: makam›n gere-
¤i.
iphamen: kapal› b›rakarak.
istinaden: dayanarak.
‹flaratü’l-i’caz: Bediüzzaman Said
Nursî’nin, Risale-i Nur Külliyat›nda
yer alan bir eseri.
itimat: güvenme.
kavil: söz.
Kitab-› Mübin: iyiyi ve kötüyü,
güzel ve çirkini, hayr› ve flerri,
do¤ru yolu bildiren kitap.
Kur’ân: Allah taraf›ndan vahiy
yoluyla Hz. Muhammed’e indiril-
mifl, semavî kitaplar›n sonuncu-
su.
lem’a: par›lt›.
maksad-› Kur’ân: Kur’ân’›n mak-
sad›.
mu’cizat-› enbiya: peygamberle-
rin mu’cizeleri.
münasebet: ba¤, ilgi, alâka.
münasip: uygun.
nüve: öz.
Rahîm: merhamet eden, koru-
yan Allah.
Rahman: rahmeti bütün herkese
yay›lan ve bütün yarat›lm›fllar›n
r›z›klar›n› ve geçim flekillerini içi-
ne alan rahmetin sahibi Allah.
remzen: iflaret ederek.
sarahaten: aç›kça.
tefsir: Kur’ân’›n anlam›, yoru-
mu.
tevfik: baflar›, muvaffak›yet.
1. Rahman ve Rahîm olan Allah’›n ad›yla. • Yafl ve kuru ne varsa apaç›k bir kitapta yaz›lm›fl-
t›r. (En’am Suresi: 59.)
2. ‹flaratü'l-‹'caz 1914-1916 y›llar› aras›nda Birinci Dünya Savafl› esnas›nda cephede iken telif
edilmifl; 1918 y›l›nda ise neflredilmifltir.
398 | SÖZLER Y ‹RM‹NC‹ SÖZ