Terbiyemiz korku ve zorlamaya dayanır, disiplinimizin motor gücü dayaktı. Çok şükür yeni kuşaklar bu yanlışlıklardan kurtulma noktasında ciddî mesafeler almış durumda.

Her ne kadar geleneksel yanlışlıklardan kurtuluyor olmanın sevincini yaşasak da modernitenin beraberinde getirdiği sorunlarla baş edebilme mücadelesi vermekteyiz. Hazırcı, hareketsiz ve obez çocuklar, sorumluluk duygusu gelişmemiş çocuklarla başımız dertte. Yanlışların fark edilip vazgeçilmesinin yanında, çağın getirdiği sorunlarla hazırlıklı olarak karşılaşmak anne baba sorumluluğunun bir gereğidir. Annelerin şapka çıkarılacak derin şefkati çoğu zaman çocukların eğitiminde handikap olarak karşımıza çıkmaktadır. Elbette her anne baba çocuğunu sever. Yadırganan durum çocuğun ev içi sorumluluklarla gelişmesine yardım edilmemesidir. Bazı anneler 8-10 yaşındaki çocuğunun yemeğini yedirmekte, okula giderken çantasını taşımakta. 

Bu tür korumacı davranışlar çocuğu hazırcılığa itmekte, diğer temel ihtiyaçlarının da giderilmesini başkalarından beklemektedirler. Derhal korumacı anlayıştan vazgeçerek  yaşlarına uygun olarak verilen sorumluluklarla gelişimlerine yardımcı olmalıyız.

Çocukları hareketli bir yaşantıya teşvik etmeli, bu konuda göstereceği olumlu davranışlar görülerek takdir edilmelidir. Okul çantasını her gün ders programına göre hazırlaması, kullandığı, bardağı tabağı annenin uygun yere koyması, kirlettiği alanı temizlemesi, yatağını düzeltmesi, oyuncaklarını toplaması sorumluluk şuurunun gelişmesinde önemli fırsatlardır. Markete, pazara yanımızda götürüp bazı alış verişleri onlara yaptırmak, market arabasını taşıtmak, pazarda ürün seçtirmek, alınan ürünle ilgili ödeme yapmasını sağlamak, hesaplamalar yapmaya yönlendirmek, poşetlerin taşınmasında katkı almak gibi  uygulamalar çocukların hayata hazırlanmasında güzel faaliyetlerdir. Ev içinde kız çocukları yemeklerin hazırlanmasında, sofranın kurulup kaldırılmasında, genel ev temizliklerinde adeta bir çırak gibi anne ile at başı çalışmalıdır. Çalışmalıdır derken kastettiğimiz yaşına uygun katkıları alınarak sorumluluk alma duygusunu geliştirmesini sağlamaktır.

Erkek çocuklar aynı şekilde, babalarıyla birlikte faaliyetlerde bulunmalıdır. Bahsettiğimiz faaliyetlere katılmasını sağladığımız çocuklar için sevgi ve ikna, itici gücümüz olmalıdır. Çocuklar kesinlikle zorlanmamalıdır. Başarıları takdir edilmeli, başarmada zorlandıkları konularda nasıl başarabilecekleri konusunda yönlendirmelerde bulunularak cesaretlendirilmelidir. Sevgimiz şarta bağlı olmamalı, kendilerine inandığımızı, güvendiğimizi hissettirmeliyiz. 

Günümüzün çocuk ve yetişkinlerinin önemli sorunlarından bir tanesi de hareketsizliktir. Bunun için yürüyüş programları, park gezileri, hafta sonu spor programlarına katılmak, asansör yerine merdiven kullanımı gibi hareketliliği ihtiva eden faaliyetlerin yaşantımızın bir parçası olduğu bilincine ulaşmasını sağlamamız gerekiyor.

Bütün bunları çocuğun yetişkinlerde aynı ile birebir görmesi gerekir. Çocuğa ödev verir gibi istediğimiz davranışları sipariş vermek gibi bir durum kesinlikle eğitim değerli olmayan yanlış tutumlardır. 

Çocuğumuza hangi davranışı kazandırmak istiyorsak, o davranış ailede bulunan diğer fertlerin tamamında  görülüyor olması gerekir. Eğitimde başarının bir tek sırrı vardır o da budur.