38. yaşına bastın. Seni kutluyorum. Yüreğini, geçmişini ve sabırlı demokratik direncini. Basın camiasında farklı oldun. Bu tercihinin maliyetini her zaman ödemeyi görev bildin. Demokrat kaldın. “Doğru İslâmiyet” için Risâle-i Nur’u referans yaptın.
Osmanlı’nın mirasısın. Cumhuriyet’in müdafiisin. Demokrasinin şuurlu sesisin. Mukaddesatların naşir-i efkârı, ailelerin okuma huzuru ve düşünenlerin akıl rehberisin. Meşrû ve kıt kaynaklarla bugünlere geldin.
Her zaman ve zeminde sivil kaldın. Sivil iradeden ve seçilmiş temsilden yana oldun. İhtilâllerin hepsine, yorum farkı yapmadan karşı durdun. Ceremesini çekme pahasına sandıktan ve seçimlerden taraf tavır koydun.
Siyasî tercihlerini ve demokratik reflekslerini açık bir şekilde kamuoyu ile paylaştın. Siyasî tercihin getirilerinden, iktidar nimetlerinden uzak durarak, hak bildiğin doğruları ifade ettin. Düşmanların husumeti kadar, dostların da gadrine uğradın. Dost siyasiler bile seni anlamakta zorlandı. Zihnî kabızlıkları çözmekte kendini heder edercesine istikrarlı oldun.
Dini, her türlü muamelenin ve iktidar kavgalarının üstünde tuttun. Herkesin ortak değeri olarak umumun mukaddesi çerçevesinde yukarıda tuttun. Ticarî, siyasî ve günlük olayların cenderesinden uzak, emir ve nehiy çizgisinde dinî hassasiyetlere şuur takviyesi yaptın.
İslâmiyetle demokrasiyi, dinle bilimi, ahlâkla toplumu, aile ile bireyi, meşrûiyetle makuliyeti, insaniyetle insafı bir arada tutacak reçeteler sundun. Sükûnetin kararlılıkla, mütevaziliğin isabetle, itidalin istikametle bütünleşti.
Kurumsal gittin. Ortak aklın ve meşveretin eseri oldun. Kitlenin değer yargısına sözcülük yaptın. Risâle-i Nur’un anlaşılmasına gayret sarf ettin. Şehir hayatında cemaat olmanın kalitesini verdin. Eğitici, öğretici, sorgulayıcı ve müteyakkız davrandın.
Şahsî olmadın. Şahıslara servis yapmadın. Hakimiyet kavgalarına âlet olmadın. Beklentin olmadı. Beklentilere de sırtını döndün. Safiyetini ve cesaretini bir arada korudun. Yetkilere ve yetkililere dayanmadan, imanlı bir metanetle duruşunu asilleştirdin.
Yenilenmiş düşüncelere ve değişen dünyalara açık bir süreklilik içinde temel fikrî argümanlarını paylaştın. Kimseye benzemedin. Kimseye de benzetilemedin. Okuyucunun beklentilerine ve Risâle-i Nur’un kılavuzluğuna uygun bir bakışla, sosyal ve siyasî meselelere gerçekçi bir yaklaşımla gündemini belirledin. Sana duyulan tepkiler bile bunun yeterli ispatıdır.
“Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem” vakarını korudun. “Kökü mazide olan ati” olduğunu da gösterdin. Edepli bir yayın ciddiyetini de. Dengeli anlatımını da. Antidemokratik baskılara karşı pervasız tepkilerini de.
Düşündüren bir gazete oldun. Sıcak bir mesaj oldun. Dünya ile ahireti bir arada sağlayan kulluğun yaşanmasına vesile oldun. Bab-ı alide, “Medenilere galebe çalmak ikna iledir” prensibiyle hareket ettin. “Akla hitap edip, iradeyi elden almama” sağduyusunu ve iletişim metodunu uyguladın.
“Ağraz-ı şahsi” olmadın. Tahrik ve provokasyonlara meyilli zayıf çizgilere karşı oldun. Hakkı savundun. İlkelere dayalı eleştiri zemininde kaldın. Haksızlığa ve yanlışa, toplumun sesi olarak karşı çıktın. İtibarın, tutarlılığına şahit. Varlığın, okuyucuya ait.
Susmadın, susturulamadın. Korkmadın, korkutulamadın. Düşürüldün, ama düşürmedin. Ayağa kalktın ve yoluna devam ettin. Kaynakları yetersiz zayıf bünyene en büyük sermaye, sosyal ve fikri varlıkların oldu.
Gerçekten “Asya’nın bahtının miftahı” oldun. Meşveretin tesisinde, fikirlerin gelişmesinde, demokratik yapıların teşkilinde, İslâm dünyasının gelişen şartları müsbet okumasında, nuranî fenerin aydınlattığı yol oldun.
Nice yıllara. Bütün emektarlarına, gönül dostlarına, kadirşinas okuyucularına ve dâvâsına adanmış sessiz insanlara, Yeni Asya’nın doğum günü mübarek olsun.
Çok yaşa Yeni Asya!
21.02.2007
E-Posta:
[email protected]
|
