Allah Resulü’nün (asm) Mekke’den Medine’ye hicreti esnasında yanında bulunan ve sığındıkları mağarada yılan, akrep gibi haşaratın Allah Resulüne (asm) zarar vermemesi için eli ve ayağı ile mağara deliklerini tıkayan, sâdık yol arkadaşıdır Hz. Ebubekir. Mi’raç hadisesinden sonra müşriklerin Mi’racı inkâr ederek, “Arkadaşın Muhammed neler söylüyor duyuyor musun Ebu Bekir?’’ dediklerinde, Hz. Ebu Bekir kendinden emin bir şekilde sadâkatle ‘’O söylüyorsa doğrudur’’ diyerek gösterdiği sadâkat, O’na ”Sıddık” ünvanının verilmesine sebep olmuştu. Artık Hz. Ebu Bekir, “Sıddîk Ebu Bekir” diye anılacaktı. Allah’ın dinine tabi olan ilk insanlardan birisi olan Hz. Ebu Bekir (ra), Hz. Peygamber’in (asm) tebliğine muhatap olur olmaz, vefatına kadar, Hz. Peygamberin (asm) yanında olmuş canı ve malıyla cihad ederek İslâm’ın en sâdık neferi olmuştur.
Her sahabenin kendine özgü öne çıkmış vasıfları vardır. Hz. Ömer’de adalet, Hz. Osman’da hayâ, Hz. Ali’de cesaret ve ilim vasıfları ile öne çıkmıştır. Hz. Ebu Bekir denildiğinde ise zihnimize hemen sıdk, yani sadâkat gelmektedir. Sadâkatin bir zirvesi varsa o da şüphesiz Hz. Ebu Bekir’de tecelli etmiştir.
Hz. Peygamberin (asm) vefatından sonra Müslümanlara liderlik eden yine Hz. Ebubekir-i Sıddık olmuştu. Hz. Peygamber’in (asm) ölümünü kabullenemeyen ‘’Kim Muhammed öldü der ise boynunu vururum’’ diyen Hz. Ömer’e hitaben ‘’Kim Muhammed’e tapıyor idiyse, bilsin ki Muhammed öldü. Kim Allah’a ibadet ediyorsa, bilsin ki Allah bâkidir’’ diyerek Müslümanlar arasındaki ruh karmaşası ve şaşkınlığa son vermiştir. Bu hadise, Hz. Ebu Bekir’in neden sahabe içerisinde ayrı bir yeri olduğunu gösterir niteliktedir. Hz. Peygamber (asm) vefat ettiğinde, Ümmet-i Muhammed (asm) içinde Hz. Ebu Bekir gibi bir şahsiyet olduğu için Müslümanlar, başka ümmetlerin düştüğü hataya düşmedi Ümmet-i Muhammed (asm). Peygamberlerinin Allah’ın kulu olduğu gerçeğini unutmayarak Hıristiyanların Hz. İsa’yı ilahlaştırma hatasına düşmediler.
Hz. Ebu Bekir’in faziletlerini ne kadar da anlatsak bitiremeyiz. Hz. Ebu Bekir Sıddîk’ı en iyi şekilde tarif eden onun en yakın dostu olan Allah Resulü Hz. Muhammed (asm) Efendimiz olmuştur. Örnek vereceğim Hadis-i Şerif, Hz. Ebu Bekir’i anlatan en detaylı Hadis-i Şeriftir: ‘’Aişe-i Sıddîka buyurdular ki; Bir gece benim nöbetim idi. Seyyid-i Âlem Hazretleri (asm) benim odama geldi. Ben dedim: Bana, babam hakkında bir şey söyle. Buyurdular ki: Ya Aişe. Bana Cebrail Allah-u Teâlâ’dan haber verdi ki; Allah-u Teâlâ ruhları yarattı. Cümle ruhlar arasından Ebu Bekir’in ruhunu, Peygamberlerden ve mürsellerden sonra seçti. Toprağı Cennettendir. Suyu ab-ı hayattandır. Allah-u Teâlâ Cennette, Ebu Bekir için, yakuttan bir köşk halk eyledi. O köşk içinde, inciden çok serâylar halk etti. Allah-u Teâlâ onun hakkındaki duâlarımı kabul etmiştir. Ondan kötülük meydana getirmez. Taatlar kapısını üzerine bağlamaz. Kabirde komşum ve benden sonra halifem Ebu Bekir’dir. Cebrail ve Mikail Ebu Bekir’in hilâfetine beraberce biat ederler. Gökler ehli ve yerler ehli, şeytanlardan bazısı, bir miktar cinniler onu bilirler. Bu kadar meşhur Ebu Bekir’i bilmeyen ve hürmet etmeyen benden değildir. Bende ondan değilim.’’
Âlemlere rahmet Hz. Muhammed (asm) Efendimizin bu derece övdüğü ve hürmet gösterdiği Hz. Ebu Bekir’den Allah-u Teâlâ ebeden razı olsun. Rabbim, biz Müslümanları Hz. Peygamber (asm) ve onun kutlu ashabıyla birlikte haşretsin. Amin!