Karışmayın seccademin üstündeki mihraba. Masum  bakışlı şerefli mabede dokunmayın, dokunmayın Kudüs’e. 

İslâm’ın sancağına elin sürmüş Peygamberin (asm) kıblesine dokunmayın. Bütün seslerin, renklerin derilerin birliğinin nidasını dindirmeyin ve altın yürekli Kudüs’ü titretmeyin ve üzmeyin. Rabbimin âyetini bile bile ezmeyin. Aklınızdan geçenleri bileğiniz ile yenebilme ihtimalini bile düşünmeyin. Zorlamayın zor olanı dahi daha zora sürüklemeyin. İnsanlığa ihanet etmeyin, insanlığın başşehrine ihanet etmeyin. Zira Kudüs tüm insanlığın başşehridir. 

Ey gözü yaşlı minberi ile insanlığa hitab eden mukaddes hatip Kudüs, toprakların en gözyaşlı toprağı, ey ümmetin yetim çocuğu, yüreğimin ilk kıblesine tutulan menekşe çiçeği, öyle bir bakıyorsun ki bize, o kadar durgun ve hüzünlüsün ki ayrılık çok ağır geliyor artık sana. Biliyorum seni öyle unuttuk ki ve sen öyle çırpındın ki, derin dehlizlerde ve biz bunu yine göremedik. Ve sen hiç bahar görmedin ayrılıklardan başka. 

Ey gül kokulu sancağımı taşıyan ilk kıblemin seraskeri Kudüs..! Müjdeler sana ki uyanışlar ile geliyorum sana ince dokunuşlar ve kahraman ordularla yetişiyorum sana. Kimsenin gık edemeyeceği ordular ile yakınlaşıyorum sana. Sabırlar üzerine olsun ki geliyorum ve Fecr-i sâdık  ile hazırlandım, Nesl-i âti ile geliyorum sana. Ve bütün kâinat duysun ki haykırışımı, dokunmayın Kudüse, dokunmak dokundurmaktır. Ve uyanışlar ile geliyorum.

Kudüs unutma sabırla geliyorum!