Kaçırılıp öldürülen  çocuklar, insanlara ve diğer mahlûkata yapılan, ama insanlığa sığmayan davranışlara şahit olunuyor. Adi suçlar bir yana, istismar suçları da azalması beklenirken artıyor. Böyle bir tablo ile karşı karşıya olmak ciddî tedbir arayışlarını icap ettirmez mi? Bunu yapabildiğimizi de maalesef söyleyemeyiz.

Heyecanlı bir milletiz. Zor, ama kalıcı çareler aramak yerine geçici çarelerin tercih edildiğini görüyoruz. Bir  fenalıkla mı karşılaşıldı? Hemen “İdam gelsin” çağrıları yükseliyor. Böyle bir adım atılması halinde nelerin olup olmadığını düşünen de çıkmıyor. ‘Sanal âlem’e bakılırsa büyük çoğunluk “Taksim’de üçünü, beşini sallandıracaksın. Bak bir daha suç işleyen oluyor mu?” diye düşünüyor. 12 Eylül 1980’den sonra bu şekilde düşünülmüş, hatta “Asmayalım da besleyelim mi?” denilmiş, ama bu anlayışın da çare olmadığı görülmüştü.  Acaba zor, ama kalıcı yol olan eğitim, ahlâk, inanç, ikna yolunu tercih etmek ne zaman idarecilerimizin aklına gelecek?

Bilhassa çocuklara karşı işlenen suçlar karşısında insanlar haklı olarak feveran ediyor, ama çare arama noktasında atılması gereken adımlar yine de atılmıyor. Bu noktada “Temiz Toplum Derneği”nin tesbitleri dikkat çekici. 

Dernek yaptığı açıklamada şöyle demiş: “Son günlerde iki yavrumuzun acısıyla sarsıldık. Yüreklerimiz yandı. Tarifi zor duygular içerisindeyiz. Millet olarak bu vahşetleri gerçekleştirenlerin adaletle cezalandırılmalarını istiyoruz. Geçiştirilmiş, üstü örtülmüş değil tam ve hakikî manada adalet istiyoruz.

Ancak mesele burada bitmiyor. (...) Tepki vermek, sessiz kalmamak elbette çok önemli. Fakat bunlarla birlikte durmak, düşünmek ve adım atmak zorundayız. Elbette ki atılmamış hiçbir adım, verilmemiş hiçbir eğitim, yapılmamış hiçbir eylem bu yapılanlar karşısında asla ve asla küçük de olsa bir mazeret olmayacak.

Ancak çocukların öldüğü yerde hiçbirimiz masum olamayız! Şiddet ve şehvet sarmalından tiraj ve reyting devşiren medyamız ile masum olamayız! Ahlâkî eğitimden yoksun eğitim sistemimiz ile masum olamayız! Evlerde gereken eğitimi veremeyen ebeveynler olarak masum olamayız! Adaleti topluma hissettiremeyen yargı mensupları olarak masum olamayız. Gerekli çalışmaları yapamayan STK’lar olarak masum olamayız. Toplumca bütün çocuklara bir anne-baba şefkati ile bakamadığımız için masum olamayız. Bu liste uzar gider. Tekrar ediyor ve altını birkez daha çiziyoruz ki çocukların öldüğü yerde hiçbirimiz masum olamayız.”

Adını anmaktan hicap ettiğimiz istismar suçlarının sona ermesi için medyanın da kendisine çeki düzen vermesi gerekir. Bu bakımdan Temiz Toplum Derneği’nin açıklamasında yer verdiği “Şiddet ve şehvet sarmalı” ve medyanın “tiraj ve reyting kaygısı”yla yayın yapması sorgulanmalı. Hele hele “Ahlâkî eğitimden yoksun eğitim sistemi”yle bu çirkinliklere engel olunabilir mi? “Evlerde gereken eğitimi veremeyen” anne babalar da kabahati başkalarına atarak işin içinden sıyrılamaz. Ve tabiî ki “Adaleti topluma hissettiremeyen yargı”nın da bu tablodan çıkarması gereken dersler olmalı.

“O suçlu, bu suçlu” tartışmasını şimdilik bir yana bırakıp önümüzdeki büyük ve tehlikeli ‘yangın’ı söndürmek için çok çalışmak durumundayız. Allah muhafaza etsin bu yangın bu haliyle devam ederse daha çok canlar yanar ve biz dizlerimizi dövmeye devam ederiz. Allah daha beter ‘haber’lerden hepimizi muhafaza etsin. Amin.