Eğitim yılının başlamasıyla birlikte muhtemelen bundan sonra okullarla ilgili meseleler daha fazla konuşulacak ve sistemdeki dertlere çare aranacak, öyle de olmalı.

Yaklaşık 18 milyon öğrenci ve 1 milyonu aşkın öğretmen, yeni eğitim yılının başlamasıyla okulları dolduracak. Türkiye, genç bir nüfusa sahip olmakla haklı olarak övünüyor, ama bu nüfusu iyi şekilde eğitebildiğimizi söyleyebilir miyiz? 18 milyon öğrencinin dertleriyle dertlenmek ve bunları yarınlara hazırlamak çok önemli ve bir o kadar da zor iş. Toplam nüfusu 18 milyon olmayan ülkelerin olduğu bir dünyada bu kadar kalabalık bir öğrenci sayısının olması iyi yetiştirilmesi şartıyla Türkiye için büyük bir imkân ve büyük bir avantajdır. 

Türkiye’yi idare edenler de her fırsatta eğitim noktasında arzu edilen seviyelere ulaşılamadığını zaten itiraf  ediyorlar. O halde eğitimde ‘ders zili’nin çalmasından daha önce ve önemli olan ‘reform zili’nin çalmasıdır. Başka konularda da olduğu üzere çalmasını arzu ettiğimiz ‘reform zili’nin mevcut durumu daha iyiye götürmesi arzu edilir. Yoksa tek başına reform zilinin çalması bir mana ifade etmez. Eğer daha kötü bir sisteme gidilecekse böyle reform istenmez. Kötü ve fena eğitimi devre dışı bırakacak ve Türkiye’yi çok daha iyi noktalara götürecek bir reform zili lâzım.

Türkiye, son yıllarda aynı iktidar tarafından ‘tek başına’ idare edilmiş olsa da eğitimdeki yöneticiler değişti. Her değişiklik sonrası eğitimdeki sıkıntılara çare bulunacağı ilân edildi. Elbette her gelen bir şeyler yapmaya çalıştı, ama ekseriyetle temeldeki yanlışlara dikkat çeken olmadı. Okullar yenilendi, sınıflara akıllı tahtalar girdi, ama hem idareci hem de siyasetçilerin itirafıyla arzu edilen kaliteli eğitime ulaşmak mümkün olmadı. Bundan sonra olup olmayacağını da önümüzdeki aylarda, belki yıllarda göreceğiz. İnşallah milletin imkânları heba edilmez ve kaliteli bir eğitim sistemine kavuşuruz, arzumuz bu yönde.

Nasıl ki başka işlerde, başka mesleklerde çıkış yolu ararken hedefe ulaşabilen ülkeler örnek alınıyor. Aynı şekilde eğitimde de belli başarılara imza atmış ülke ve sistemler yakından incelenmeli. Uçak ve füze yaparken daha önce yapılan ‘iyi’ler örnek alındığı gibi eğitimde de bu yapılabilir. Tabiî ki buradaki tavsiye taklit değil, başarılı çalışmalardan ibret ve örnek almak olarak görülmeli. Dünyada başarılı eğitim sistemleri de olduğuna göre Türkiye’nin bunları incelemesi ve kendi bünyesine uygun hale getirmesi çok mu zor? Eğer maksat daha iyiye ulaşmak ise öğrenci ve veliden başlayarak eğitimin içinde olan ve olmayan herkesten fikirler, teklifler ve görüşler alınabilir. Bazı noktalarda öğrencilerin, bazı noktalarda da velilerin gördüğünü sistemin içinde bulunan ‘uzman’lar göremeyebilir. Eğitimi çok daha iyi hale getirmek hepimizin hem vazifesi hem de sorumluluğu. El ele verip dertlere birlikte çare arayabilirsek inşallah ve mutlaka iyi hedeflere ulaşabiliriz.  “Vatandaşa sormam, öğrenciye sormam, muhalif fikir beyan edenlere sormam. Kendi bildiğimi yaparım” diyen bir anlayış varsa, şimdiden ifade edelim ki eğitimin içinde bulunduğu problemleri aşmak mümkün olmaz.

Madem ders zili çaldı. Hemen devamında da ‘eğitimde reform zili’ çalmalı ve bundan önceki yıllarda yapılan yanlışlar hemen terk edilmeli. Başarılı eğitim sistemi için başka çaremiz var mı?