Emirdağ Lâhikası’nda meslek-i Nuriyenin düsturlarını taallüm ettiren hakikatler bize yol gösteriyor. Bu düsturlardan birkaçına değinmek istiyoruz:

Birinci düstur: “Bilirsiniz ki, kendim sadaka ve yardımları kabul etmediğim gibi, öyle yardımlara da vesile olamadığımdan, kendi elbisemi ve lüzumlu eşyamı satıp o parayla kendi kitaplarımı, yazan kardeşlerimden satın alıyorum. Tâ Risale-i Nur’un ihlâsına dünya menfaatleri girmesin, bir zarar vermesin ve başka kardeşler de ibret alıp hiçbir şeye âlet edilmesin.” (Emirdağ L.: 468) hakikatinde belirtildiği üzere Bediüzzaman Said Nursî’nin hizmet-i imaniye ve meslek-i Nuriye menfaatine benimsemiş ve uygulamış olduğu davranışlardan “ibret” almak gerektiği anlaşılıyor. Meslek-i Nuriyemize zarar verecek hallerden kaçınmak için Risale-i Nur’da yazılı olarak bizlere aktarılan ibretlik düsturları ilk önce kendi nefsimiz için uygulamak ve Bediüzzaman’ın “Başka kardeşler de ibret alsınlar” tavsiyesine uymak gerekiyor.  

İkinci düstur: “Nurlarla şiddetli alakası bulunan birkaç has kardeşimizin nazarını, fikrini başka tarafa çevirmek veya zevkli ve ruhanî bir meşreple meşgul edip hizmet-i imaniyeye karşı zaifleştirmek için…” (Emirdağ L.: 734) yapılan çalışmalara dikkat çeken Bediüzzaman, “kardeşlerimizin nazarını ve fikrini” meslek-i Nuriyemizin haricindeki meşreplere çevirmeye çalışanlar olacağını haber veriyor. “Hizmet-i imaniyeye karşı zaifleştirmek” planına, meslek-i Nuriyede daha çok sebat ve metanet göstererek mukabele etmek gerekiyor.

Üçüncü düstur: “…Demek adalet ve inayet-i İlahiyenin himayeti bize kâfidir.” (Emirdağ L.: 566) hakikatine uyarak, Nurlar için başka bir “hâmî ve koruyucu” aramaya gerek duymamak, meslek-i Nuriyeye yapılan adaletsizliklere karşı yine adalet ve inayet-i İlahiyenin himayetine sığınmak gerektiği anlaşılıyor. Bütün haksızlıklara karşı adalet bizi himaye ediyor.

Meslek-i Nuriyemizi taallüm etmeye devam edelim inşaallah.