Allah’ın (c.c.) dinine hizmet etmek isteyen insanlar bu vazifeyi hiçbir dünyevi çıkar ve beklenti içerisinde olmadan yapmalıdırlar. Elmas kıymetindeki iman hakikatlerini dünyanın kırılmaya mâhkum cam şişelerine değişmemelidirler. Dünya işlerine alet ve basamak yapmamalıdırlar. Dünya menfaatlerini elde etmek için gelenlere o kapıyı kapatmalıdırlar. Eğer o kapı kapanmaz ise uhrevi özelliğe sahip bir yapı zamanla dünyevi işlerin görüldüğü bir yapıya dönüşmektedir. İnsanlar o kapıdan girerek ahiretleri yerine dünyalarını kurtarmaya çalışmaktadırlar.

Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri dünya hayatı cihetiyle gelenlere o kapıyı kapattığını söylemektedir. “Malûm olsun ki, bizi ziyaret eden, ya hayat-ı dünyeviye cihetinde gelir o kapı kapalıdır.” (26.Mektup) Bediüzzaman’ın bu konuyla ilgili ilk cümlesi dünya hayatı cihetinde gelenlere açık ve net olarak o kapının kapalı olduğunu hatırlatmaktır. Böyle bir niyeti olanlar hiç bu işe girişmesin diyerek söylemektir. Burası dünya menfaatlerinin elde edileceği bir yer değil sadece ihlâsla ahiretin kazanılacağı bir yerdir. Elbette dünyaya bakan yönü de vardır. Tabi ki dünya huzur ve saadetini de sağlar. 

Burada kastedilen bu hakikatleri dünya menfaatlerini elde etmek için bir basamak gibi kullanmak girişimidir. Bu yanlış girişim baştan itibaren engellenmiştir. Ayrıca bu durum din hizmeti yaptığını söyleyen her kişi ve gruba da bir nasihattir. Bu kapıyı kapatmazsanız o kapıdan gelenler başta masum başlayan hizmet anlayışınızı ifsat eder. Yolu saptırır, istikameti kaybettirir ve hedefin yönünü değiştirir. O kapıyı kapatmadan gerçek meselenizle uğraşamazsınız. Dünya işleri ahiret işlerinin önüne geçmeye başlar. Artık nerede duracağınız da belli değildir