O da geçen yaz Risale-i Nur Külliyatı bitirme programında bu eseri okurken  “Eşyanın suretlerini alıp getirmek için gözün gönderdiği ziya” cümlesini arkadaşları ile müzakere ettiklerini ve bu hususta tatmin olmadığını söyledi. Zira okullarda fen derslerinde okuduğumuza göre, cisimlerden yansıyan ışığın göze ulaşmasıyla görme olayının gerçekleştiğini biliyorduk. Ben de bu konuyu yeni okumuştum. Bakara Suresinin 20. Ayetinde geçen konudan bahseden paragrafı kitaptan buldum ve müzakereye başladık. Paragrafta şunlar yazıyordu:

“Eşyanın suretlerini alıp getirmek için gözün gönderdiği ziya, esna-i râhta (yol esnasında) eşyaya yetişmezden evvel, birdenbire şimşek çakar. O şimşek, kapıcı bir kuş gibi, gözdeki o ziyayı alır götürür. Veya gözün şuaı eşyanın şekillerini alıp getirirken, gecenin gözü hükmünde olan şimşek, kemal-i sür’atle hücum ederek, gözün elinden o şekilleri alır götürür. Sanki zulmeti kaldırmakla eşyayı gösteren şimşek, o bedbahtların eşyayı görmelerine razı olmadığından, onların gözlerinin şuaından o şekilleri alıp götürüyor.” 

Burada Bediüzzaman “gözün gönderdiği ziya” tabirini kullanmış. Oysa okullarda bana ve oğluma da öğretilen; ışık maddelere yansır, maddelere yansıyan ışık göze yansır, bu yansımayla da göz bu maddeleri görür şeklindeydi. Bu bilgilere göre bu paragrafta bir yanlışlık olmalıydı. Veya konunun açıklığa kavuşması gerekiyordu. 

Bu konuyu müzakere ederken, Bediüzzaman’ın bir çok meseleyi gayet iyi bildiğini,  şayet böyle bir şey yazmışsa bunun doğru olduğunu kendisine söyledim. Yakın bir zamanda bilim insanlarının insan gözünde bildiğimiz tabakalardan başka bir tabakanın daha olduğunu okuduğumdan bahsettim. Göz izi diye bir şey olduğundan, nasıl ki bir şeyi ellediğimizde parmak izimizin kaldığını, baktığımız maddelerde de göz izimizin bulunduğunu, dolayısıyla gözden ışığın çıkıyor olabildiğini anlattığımda artık ikna olduğunu söylemişti.

Asıl bahsetmek istediğim konu Risale-i Nur’u hangi bakış içerinde okumamız gerektiği.

1- Benim yaptığım gibi, Bediüzzaman demişse bir bildiği vardır. O bir şey yazmışsa, ya  görmüş yada yaşamıştır ve bu yüzden yazdırılmıştır. 

2- Oğlumun yaptığı gibi her söyleneni mihenge vurmak. Zira Bediüzzaman Münazarat’ta diyorki: “ Hattâ benim sözümü de, ben söylediğim için hüsn-ü zan edip tamamını kabul etmeyiniz. Belki ben de müfsidim. Veya bilmediğim halde ifsad ediyorum. Öyleyse, her söylenen sözün kalbe girmesine yol vermeyiniz. İşte, size söylediğim sözler hayalin elinde kalsın, mihenge vurunuz. Eğer altın çıktıysa kalbde saklayınız. Bakır çıktıysa, çok gıybeti üstüne ve bedduâyı arkasına takınız, bana reddediniz, gönderiniz.”

 Bediüzzaman Hazretlerinin Rus komutan Nikola Nikolaviç ile aralarında geçen ve kendisinin idam cezasına çarptırıldığı halde samimiyetinin anlaşılması üzerine affedilip kendisinden özür dilenilen olayı, 32 yıl sonra o olaya şahit olan birisi tarafından anlatıldıktan sonra kendisine sorulmuş, “ evet, doğru” demiştir. Neden şimdiye kadar bu olaydan bahsetmediği sorulduğunda da, şahidi olmadığı için bahsetmediğini söylemişti. Yani Bediüzzaman görmediğini, yaşamadığını, şahidi olmayan olayları yazmamıştır.

O halde Risale-i Nur’u okurken, Bediüzzaman Hazretleri’nin bu eserleri nasıl yazdığını düşünerek okumalı, diyorum.