Tesanüd: Lûgatte dayanışma, birbirine dayanma, birbirinden destek alma, omuzdaşlık manalarına gelir. 1
Nur dairesinde tesanüdün manası; Nur’un “şahs-ı manevî”sini oluşturan Nur Talebelerinin, İhlâs ve Uhuvvet Risaleleri’nde belirtildiği gibi, Üstadın meslek ve meşrep ölçülerinde ittifak ederek, meşveretle, birbirleriyle sıkı bir dayanışma içinde iman ve Kur’ân hizmetini yapmalarıdır.
Günümüzde tahribatçı nifak ve dalâlet komiteleri, şahs-ı manevî tarzında ittifak ederek, iman ve ahlâkın tahribine çalışmaktadırlar. Hedeflerine ulaşmada engel gördükleri dinî cemaat ve tarikat mensuplarının, özellikle Nur gruplarının müntesiplerini değişik hile ve tuzaklarla birbirine düşürerek etkisiz hale getirmeye, bu olmazsa, aralarına fitne sokarak hizmetlerini sulandırmaya çalıştıkları müşahede edilmektedir.
Bunlara karşı en yapılacak en etkili mukavemet; Nur Talebelerinin, aralarındaki ihtilâfları küçülterek çözmeleri, birbirleriyle ittihad ve tesanüd ederek oyunları bozmaları ve hizmete kararlılık ve sebatla devam etmeleridir.
Benzer komiteler, Üstad hayatta iken saff-ı evvel Nur Talebelerini birbirine düşürerek tesanütlerini bozmaya çalıştıkları, ancak Üstadın uyarılarıyla buna dikkat çekerek, tuzakları boşa çıkardığı bir mektupta anlatılmaktadır. 2
Üstad Hazretleri Lâhikalardaki bir çok mektupda, Nur Talebelerinün tesanüdüne vurgu yapmakta, onun sağlanması ve muhafaza edilmesi için musırrane bir şekilde uyarılarda bulunmaktadır.
Üstad bir mektupta, Nur Talebeleri arasında tesanüde ziyade ehemmiyet vermesinin mühim bir sebebini; yalnız Risale-i Nur’a faydası olduğu için değil, tahkikî imana sahip olmayan avam-ı ehl-i imana, dalâlet cereyanlarına karşı nokta-i istinat teşkil etmesi olarak ifade etmiştir.
O diğer bir mektupta, Nur Talebelerinin birbirlerine en fedakâr nesebî kardeşten daha yakın olduklarını, kardeş kardeşinin kusurunu örtüp affetmesi gerektiğine işaret etmektedir. 3
Üstad başka bir mektupta, “Sakın çok dikkat ediniz; İçinize bir mübayenet (ayrılık) düşmesin… Nefis ve şeytan sizi kardeşinize karşı itiraza ve haklı olarak tenkide sevk ettiği vakit deyiniz ki: “Biz değil böyle cüz’î hukukumuzu, belki hayatımızı ve haysiyetimizi ve dünyevî saadetimizi, Risale-i Nur’un en kuvvetli rabıtası olan tesanüde feda etmeye mükellefiz.” 4 buyurarak bizi tesanüdü bozacak söz ve davranışlardan kaçınmanın gereğine dikkatlerimizi çekmektedir.
Üstad Bediüzzaman, kardeşleriyle tesanüdünü bozanlara çok kızdığı hatıralarda nakledilmektedir. Geçen senelerin birinde bir saff-ı evvel ağabeyimizden, vefatından az evvel bizzat dinlediğimiz bir hatırada kendisinin, Ankara’da Tarihçe-i Hayat’ın basımında Atıf Ural ile yaşadığı bir ihtilâfı Üstada gidip şikâyet etmesi üzerine, Üstad bu işe kızdığını, ona, “Kardeşim! Risale-i Nur siz olmadan da hizmet eder. Sen git o kardeşinle tesanüdünü muhafaza et” dediğini bize nakletmişti.
Elhasıl: Ehl-i dalâlet ve onların kontrolünde olan güçler, tesanüdü bozma vazifesini değişik tuzaklar kurarak yapmaya devam edeceklerdir. Ehl-i hidayetten olan Nur Talebelerinin de vazifeleri, bu tuzakları boşa çıkararak meslek ve meşrebe sadâkat, ihlâs, uhuvvet, tesanüd ve sebat ile hizmetlerine devam etmektir.
Dipnotlar:
1- Osmanlıca – Türkçe Lûgat, Yeni Asya Neşriyat, Tesanüt md. 2- Şuâlar, YAN, 2010, s. 780. 3- A.g.e. s. 544. 4- Kastamonu Lâhikası, YAN, 2011, s. 336.