Sürekli telefonunu yatağına alan kişilerde daha çok görünen nomofobi (no-mobile-phone) yani telefonsuz kalma korkusu gün geçtikçe insanoğlunda artan olumsuz davranışlardan biri haline geldi.
Birleşik Krallıkta bin kişilik bir deney yapıldı. Bunların 666 kişi civarında yani %66’sı  telefonsuz kalmadan duydukları korkuyu ifade ettiler.  Geçen yıla oranla %13 civarında bir artış olduğu gözüküyor. Bu araştırmaya katılan kadınların ve erkeklerin oranında ise kadınlar galip. Kadınların %70’i, erkeklerin ise %61’i şikâyetlerini ifade ettiler. Kadınlar bu korkuyu erkeklerden daha fazla yaşadığı apaçık. Yaş ilerledikçe ise bu korku daha da arttığı söyleniliyor. Nomofobinin en sık görüldüğü yaş dilimi ise 55 ve üstü yaşlar!
Akıl zehirlenmesi olarak tabir ettiğim bu korku insanlarla göz göze gelmemek için elden sürekli telefonu düşürmeyenler, kalabalıklar içinde yaşayıp kalabalıktan saklanma isteği, özgüven problemi, sürekli öne eğik başlar ve ekranlarda kaybolan göz nurları…
“Telefonsuz ne yaparım” şeklinde iç muhasebe geçiren ve bu korkuyla yaşayan insanlar o kadar bağımlı oluyorlar ki telefonun şarjının bitmesi halinde veya telefonlarını nereye koyduklarını bilemedikleri zaman çok büyük stres yaşıyorlar. Cep telefonu yoluyla iletişimden kopmaktan aşırı korkunca bu seferde durum panik atak, nefes darlığı, baş dönmesi, titreme, terleme, kalp hızının artması, göğüs ağrısı ve bulantı gibi fiziksel yan etkilere sebep olmaya başlıyor.
Robotik bir tiptir nomofoblar. Bunun yegâne kurtuluş reçetesi meşguliyeti telefonlardan uzaklaştırmak. Telefonu kendinden uzaklaştırmak yani.. Çünkü yanında oldukça bakmak isteyecektir bu tip kişiler.  Nomofobi, adeta çağımızın vebası haline gelmiştir.
Bu kavram teknolojinin yeni getirdiği psikolojik rahatsızlık olması sebebiyle kısa kesiyoruz.  Huzurunuz daim olsun, aklınızı koruyun,  kalınız sağlıcakla!