İhlas her zaman ön planda, biri ikaz edici ve tedbire sevkedici olduğu halde yine ihlasın da içerisinde yer alan samimiyet bilerek ve bilmeyerek içtimai hayatta faydaları ve zararları noktalarından es geçiliyor, görmemezlikten geliniyor ve sühre gibi isteksiz ve insansız yapılmak isteniyor.

İhlasın hakikattar ve hakikatlı iman ve inanç kulesinde, onun en yüksek yerinde en çok parıldayan bir yıldızdır samimiyet.

Samimi her şey, her konuşma, her tavır, her yapılan iş daima samimiyeti getirir ve netice verir.

Samimiyetsizlik ise; ümitsizliğin, şevksizliğin, kast-ı mahsusun, dejenerasyonun, kokuşmuşluğun, her türlü menfi hal, söz ve harekatın; sönmüş, kararmış, nursuz ve karanlık bir çöplük yıldızıdır. Karadeliğin ta kendisidir.

Baştan başlayalım. Samimi olarak Rabbe edilen dua, açılan el reddedilir mi? Samimiyetin zirvesine çıkanın fayda görmediği, iyilik ve güzellik boyasıyla boyanmadığı insan var mı? Bütün samimiyetler bütün samimiyetsizleri yerle bir eden şahika, bir berk, bir şimşektir. Her türlü menfiliği, müsbet olmayan her şeyi samimiyet adeta bir kimya formülü gibi bozar, dağıtır ve yok eder.

Hizmet-i Kur’aniye ve imaniyedeki samimiyete gelince; hizmet-i imaniyenin muhabbet ve aşk, şevk ve ümit direğidir... Kur’an’ı, Risaleleri, İslami, imani her türlü mefkureyi iyice ve gerçek manada anlatan, anlamaya sevk eden ve adım attırandır samimiyet.

Kur’an, iman, İslamiyet yolunda yol arkadaşlığına, yoldaşlığa beraber yürümeye en birinci ihtiyaçtır samimiyet.

Samimiyetsizliğin, içten pazarlıkçıların, münafık ve gaflette olanların en acı ve şiddetli tokadıdır samimiyet.

Elbetteki samimi olanlar ihlası yakalar ve hizmetteki yekdiğerlerine Kur’an, iman ve İslamiyet namına sahip çıkar ve hakiki manada bir kuvvete ulaşabilirler.