Geri kalanların ispat-ı vücudları ancak fasid bir dairede mal-mülk, makam-mevki, enaniyet-gurur gibi gayet zayıf ve küçük dairelerdir.

Geçici, kıymetsiz, zayıf ve aciz özelliklere sahip olan insan ise daima gözünü yukarılara dikmiş, daima en yüksekleri arzuluyor, daima en kıymetlerin peşindedir.

Şu zamanın en büyük özelliği ise; geniş bir ruh, büyük bir ideal, muazzam bir kuvvet olan, manevî yaptırımlı bir çoğulculuk, çoğunluk; birlik ve beraberliği ifade eden cemaat ruhunun teşkil edilebilmesi ve bu cemaat ruhu içerisinde kimseye zarar vermeden herkesin faidelere mazhar olabileceği bir konum ve ortamda bulunabilmektir.

Meselenin menfi yönüne bakarsak küfür ve dalâlet, ehl-i zındıka ve münafık kâfirler de bu cemaat ruhuna dayanmışlar; kendilerinin yaptıkları işler açısından bir ve beraber olup ihlâsla hareket ettikleri için muvaffak ve muzaffer oluyorlar.

Ehl-i imana düşen vazife yalnız ve yalnız Allah’ın emir ve yasaklarına ittiba etmek; sünnet-i Resulullaha (asm) uymak; bir muvahhid mü’min ve ehl-i iman olarak Kur’ânî, dinî, imanî emirleri hakkıyla yerine getirebilmek yaşayabilmektir.

Her zaman yazdığımız ve söylediğimiz gibi, ehl-i iman, ehl-i hizmet kendi işine, hizmetine bakmalıdır. Yoksa avare avare Kayserililerin tabiriyle “ağzı açık” bir şekilde afakî âlemde, insan cünun derecelerine getirebilecek fikir, düşünce, hadise ve olayları takip etmek, sahip olmaya çalışmakla vaktini zayi etmemeli, ömrünü boşuna geçirmemelidir.

Hak ve hakikat ancak doğru, çalışkan, gayretli, şevkli ve ümitli insanların elinde parlar. Bunun için ise hakikat dini İslâmiyet ve imanın her türlü derecedeki fiil ve faaliyetlerini yaşayarak göstermek gerektir.

Başkalarıyla uğraşanlar ve başka işleri takip edenler kendilerinin işlerini yapamazlar ve kendileriyle uğraştırırlar. 

Hak aldanmaz, hakikatbin aldatmaz… Kendimizi kandırmayalım. 

Ve kudsî iman hizmetini kurallarına göre yapmaya bütün gayretimizle çalışalım.