Herşeyi tek elimizde tutmamız mümkün değil… Yalnız tekelcilik felsefesini yapanların tarihteki hallerini görelim yeter.

İnsanlık hürriyetin serbestliği içerisinde daha da hür olmaya koşarken… Bizim demokratlıktan ürkmemiz ve telâş göstermemiz; olsa olsa yine bizim hürriyetimizi kısar ve herkese zarar verir…

Din kâinatı ayakta tutan bir Amud-u Nuranî olduğu gibi; dindar olmakta bütün insanlığı sefaletten, küfürden ve başıbozukluktan kurtaran kopmaz, sarsılmaz, nuranî zincirdir… Önemli olan bu zincirin herhangi bir halkasında yer alabilmek marifetini göstermektir…

Kendisinin şahsiyetini; post değiştirir gibi; dindarlığa, milliyetçiliğe, demokratlığa veya müstebitliğe açık tutanlar “açık bir ara ile” âleme maskara olurlar… Önemli olan kuvvetli değil, seçtiğin bir çizgide istikrarlı ve dosdoğru olabilmektir… Velev ki bu siyaset âleminde “hayal bile” olsa…

 Normal zamanlarda da, anormal zamanlarda da hak haktır, zayi edilmemelidir…  

Kuvvet yoluyla hak gaspedilmemelidir… Yoksa masumun ve mazlûmun ahları; beşeri sarsar ve bazen de yerle bir olmaya sebep olur…

Dinî hürriyetler ve hizmetler hiçbir zaman kuvvetli ellerin tekelinde parlayamaz… Ancak ve ancak milletin kabullendiği ve hayata geçirebildiği zamanlarda parlar, ışıldar ve zulmetleri dağıtır… Yoksa el feneri düşer, iş biter…

Ne olursa olsun ilim ve hilm sahibi insanlar kendi sahalarına girmeyen “idarecilik işlerine” burunlarını sokmamalıdırlar, konuşmamalıdırlar bu konuda yorum yapmamalıdırlar… Ancak bildiği ve mütehassıs olduğu konular hariç tutulabilir…

Ehl-i iman, mü’min ve muvahhid insanlar Allah’ın emrettiği halleri anlatan, gaye edinen, hedefleyen bir dille konuşmak ve bunda müttehid olmak zorundadırlar… Yoksa toplumun her kademesindeki mesleklerden “bu şu mu? Bu bu mu?” suallerine mantıksız ve manasız bir şekilde mahkûm olurlar…

Hem ahirette, hem dünyada faydası olmayan abes işlerle meşgul olmak; ikram ve ihsan-ı İlâhî ile akıl sahibi olan insanların işi değildir…