Çocuğun çocukluğunu bilmeden; çocukluğun sevilen taraflarıyla, kendilerini sevdirdikleri tavırlarıyla, hoş ve gülümseyen simalarıyla, tatlı ve sevgi dolu konuşmalarıyla; terbiyenin, eğitimin bütün faktörleriyle ve şefkat kanatlarını elde ettikleri zamandan itibaren çocuğu da şefkati karşı tarafa başlamış demektir.
Çocukluğa mahsus en küçük bir harekette bile şefkatin bütün inceliklerinin bulunduğunu, bebeklikten tebessümle iştirak ederek başlayan çocukluğun her türlü halinin şefkatle yoğrulduğunu bilerek çocuklarımıza muhatap olmamız gerekmektedir.
Şefkatte balayı dediğimiz; çocuğun şefkate şefkatle cevap vermeyi, mukabele etmeyi gerçekleştirdiği zamandan sonraki şefkat eğitimi ve terbiyesi çocuk için önemli ve lâzım olan; hayatta uygulayabileceği ve muhatap olabileceği şefkat çocuk için en fazla gereken şefkattir.
“Aman çocuğum aç kalmasın; aman su içsin; aman düşmesin; aman koşmasın; aman yemesin; aman yesin…” ifadelerinin makes bulduğu zamanlar ve muhatabiyetler nereye kadar? Yani bu şefkat zincirinin de düzenlenmesi ve bir intizam ve disiplin dahilinde tatbik edilebilmesi lâzım değil midir? Elbette şefkat eğitimi bir yere kadardır. Ve bir düzen içerisinde uygulanması da lâzımdır.
Çocuk kendisine gösterilen şefkatin; hazzını, zevkini, lezzetini ve kendisine sağladığı imkânları, avantajları muhakkak bir surette çevresindeki anne-baba, öğretmen, aile ve yakın arkadaşlar ve akrabalarına gösterebilmeyi muhakkak öğrenip tatbik edebilmelidir.
Hep çocuğa ve çocuğun dışındakilerin şefkatlerinin çocuk üstünde olması beklenmemelidir. Eğer çocuk bunu başkalarıyla paylaşamıyorsa çocuk için şefkat eğitimi gerçekleştirilememiştir.
Şefkatin çocuğa, aileye toplam katkıları iyi analiz edilmeli ve entegre olmuş bir şefkat eğitiminin karşılıklı muhatapları arasında, mukabeleyle gerçekleştirilmesi gerekmektedir.
Şefkatin çocuğun ruhunda bir motif olarak her canlı içinde canlandırılması, yeşertilmesi ve çeşitlendirilmesi lâzımdır. Yalnız insana değil, bitkilere, hayvanlara insanlık adına gerçekleştirilecek hareket ve fiillerde Allah’ın verdiği bu şefkat duygusu; O’nun adına ve O’nun emri ve isteği doğrultusunda işlettirilebilmelidir.
Peygamberimizin (asm) ailesine, yakınlarına, ashabına ve mü’min, muvahhid olan ehl-i imana karşı gösterdiği şefkatin; dantel dantel ruhlara işlenmesini ve uygulamalarla tatbik edilişini muhakkak bir surette gözardı etmemek ve örnek almak gerekmektedir.
Çocuğun şefkatiyle, çocuğun eğitimi/terbiyesi ile uğraşanların şefkatinin arasında bir fark aranmamalıdır. Çünkü şefkat Allah’ın bizlere ikram ettiği fıtrî/yaratılıştan verilen en güzel duygulardan birisidir.