Üstad Hazretleri, birbirine edilen gıyâbî duâlara ehemmiyet veriyordu. Sabah namazından bir saat evvel başladığı duâda beş metre uzunluğunda (ve bir metre genişliğinde) kâğıda yazılı şecerede bulunan isimlere bağışlıyordu. Üstad Hazretleri, mübârek zatların hepsine duâ ediyordu. Buyururlardı ki, “Nasıl zarfın üzerine isim yazılınca adrese kolay gider; aynen öyle de, birbirinize ismen duâ ederseniz, o zarftaki gibi olur ve yerine gider” derdi.