Yedi Sarp Yokuş 

Haşirde hiç azap yoksa bile, orada adalet terazisine girmek, insan için pek kolay bir mesele değildir. Mahkeme-i Kübra’dasınız. Dünya mahkemelerinde bile insan tedirgin oluyor. Öyle ki güneş bir karış yaklaştırılmıştır, insanlar topuklarına kadar ter olmuşlardır. Korku ve tedirginlik had safhadadır.  

Allah dünyada ne türlü canlı yaratmış ise hepsini toplar. Allah korkusundan, Allah’ın hışmından ve Cehennemin heybetinden herkes sarhoş gibi; kendisinin erkek mi, kadın mı olduğunu bilemeyecek derece telaştadır. Gözyaşları içinde, şaşkın ve perişandır. 

Bir de bir mazlum yakasına yapışmışsa… İşi bitiktir! Resulullah (asm) şöyle buyurmuştur: “Kul ile Cennet arasında yedi sarp yokuş vardır. Bunların en kolay geçileni ölümdür. En zor olanı ise, mahşerde mazlumun zalimin yakasına yapıştığı ve Allah’ın huzurunda hesap sorduğu zaman zalimin bekleyişidir.”1

O gün çare arayan halka Hazret-i Âdem’in (as) söylediği sözler manidardır: “Rabbim, bugün, benzeri görülmemiş, bundan sonra da görülmeyecek derecede gazaplıdır! O benim Cennette bir ağaçtan yememi yasaklamıştı da ben isyan etmiştim. Ben bugün nefsimi kurtarabilecek miyim ki? Ben bugün nefsimi kurtarabilecek miyim ki? Ben bugün nefsimi kurtarabilecek miyim ki? Siz benden başkasına gidiniz, Nûh’a gidiniz.”2 

Allah Sorar! 

Ahiret gününde ateşin dokunacağından haber veren ayetin meali şöyledir: “Zalimlerin yanında olmayın. Yoksa ateş size de dokunur.”3

Bu ayetin tefsirinde Bediüzzaman diyor ki: “Zulme değil yalnız âlet olanı ve taraftar olanı, belki ednâ bir meyil edenleri dahi dehşetle ve şiddetle tehdit ediyor. Çünkü rıza-yı küfür küfür olduğu gibi, zulme rıza da zulümdür.”4

Ayet manen diyor ki: Zalimlere meyletmeyin, onların yanında yer almayın. Ya zulmünden, ya tarafgirliğinden kaparsınız, zarar görürsünüz. Allah aynı zulmün hesabını size de sorar. Neden taraf olduğunuzu sorar. Zulmü neden fark etmediğinizi sorar. Zalimi neden uyarmadığınızı sorar. Mazlumu neden korumadığınızı ve yalnız bıraktığınızı sorar. 

Korku belki bir derece mazur görülebilir. Ancak zulmü görerek ve bilerek desteklemişseniz… Ölçütleriniz yok muydu? Hakkı hak bilen, batılı batıl bilen miyarlarınıza ne oldu? Neden batılı hak, hakkı batıl bildiniz, denir. 

Ateş Dokunmadan…

Bir Müslümanın, Müslüman kardeşini zulümde yalnız bırakması Allah katında affedilir şey değildir. Peygamber Efendimiz (asm) buyurdu ki: “Müslüman, Müslüman’ın kardeşidir. Ona zulmetmez, ona haksızlık yapmaz, onu düşmana teslim etmez. Müslüman kardeşinin ihtiyacını gideren kimsenin Allah da ihtiyacını giderir. Kim bir Müslüman’dan bir sıkıntıyı giderirse, Allah o kimsenin kıyamet günündeki sıkıntılarından birini giderir. Kim bir Müslüman’ın ayıp ve kusurunu örterse, Allah da o kimsenin ayıp ve kusurunu örter.”5

Bugün âlem-i İslam’da neden herkes sadece kendi derdiyle meşgul olduğu halde, kimse kendi derdini çözecek kudrete sahip değil? Çünkü uhuvvet kırılmış! Terk ettiğimiz Müslüman’lar var. Derdiyle dertlenmediğimiz Müslüman’lar var. Düşmana ve zalime terk ettiğimiz Müslüman’lar var. Bir Doğu Türkistan Müslüman’ını, bir Arakan Müslüman’ını, bir Yemen’i, bir Suriye’yi, bir Filistin’i, ülkemizde mazlum ve mağdur edilen binlerce çoluk çocuğu düşünmek bile ateşten gömlek giymek gibidir.  

Bu hadis açısından baktığımızda son yıllarda âlem-i İslam olarak sicilimiz düzgün değildir. Bunun Allah katında –maazallah- her halde bir karşılığı olacaktır. 

Ateş dokunmadan, Allah aklımızı başımıza devşirebilecek miyiz?       

Dipnotlar:

1- Câmiü’s-Sağîr, No: 1722., 2- Nevevî, R. Sâlihîn, 1863., 3- Hud Suresi:113., 4- Mektubat, s. 420., 5- Buhârî, Mezâlim 3; Müslim, Birr 58. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 38, 60;Tirmizî, Hudûd 3, Birr 19; İbni Mâce, Mukaddime 17.