Ramazan

Hz. İsa’nın (as) ölüleri diriltmesi

Hz. İsa’nın (as) mu’cizelerinden birisi de ölüleri diriltmektir. Yahudiler, Hz. İsa’nın (as) dirilttiği üç kimseye, “Belki ölmemişlerdi. Senin dirilttiğin ne malûm?” diye itiraz etmişlerdi. Bunun için Hz. İsa’dan çok zaman önce ölmüş birinin, meselâ Hz. Nuh’un oğlu Sam’ın diriltilmesini istediler.

Hz. İsa (as), Allah’ın izniyle Sam’ı diriltti. Sam, Hz. İsa’nın (as) peygamberliğine şahitlik ettikten sonra vefat etti. Fakat gözü dönmüş Yahudiler, bu derece açık bir mu’cizeyi de inkâr ettiler ve “Bu apaçık bir sihirdir. Bu adam sihirbazdır” dediler.

Hz. İsâ (as); bir gün, Havarilerle birlikte iken, Hz. Nûh’un (as) gemisini tavsif edip, Nûh’dan (as), tûfandan ve gemiden bahsedince, Havariler:

“Keşke, gemiyi gören bir kimseyi, bize diriltmiş, göndermiş olsaydın da; o bize onu anlatsa, tarif etseydi!” dediler.

Hz. İsâ (as), kalkıp küçük, düz bir tepeye, oradaki kabre kadar gitti. Elini, yere uzatıp oradan bir avuç toprak aldı: “Bu, nedir biliyor musunuz?” diye sordu. Havariler:

“Allah ve Resûlü, daha iyi bilir!” dediler. Hz. İsâ (as):

“Bu, Sâm b. Nûh’un kabridir! İstiyorsanız, onu, sizin için dirilteyim!” dedi. Havariler:

“Olur! Dirilt!” dediler.

Hz. İsâ (as), Allâh’a, İsm-i Âzam’ıyla duâ etti. Toprak yığınına, asasıyla vurup:

“Allah’ın izniyle diril! Kalk!” deyince, başının saçı, saçının yarısı ağarmış olduğu halde, Sâm b. Nûh veya Hâm b. Nûh, başından, toprağı silkerek ayağa kalktı, kabrinden çıktı.

“Yoksa kıyamet mi koptu?” dedi. Hz. İsâ (as):

“Hayır! Kıyamet, kopmadı. Fakat ben, Allâh’a, İsm-i Âzam’ıyla duâ ettim. Allah da, seni diriltti” dedi. Hz. İsâ (as), ona:

“Sen, böyle, saçı, ağarmış olarak mı ölmüştün?” diye sordu. O:

“Hayır! Ben, genç iken ölmüştüm. Fakat şimdi, kıyamet koptu sandım da, saçım ağardı!” dedi.

Sâm b. Nûh, beş yüz yıl yaşamıştı. O zaman, saç hiç ağarmazdı. Halbuki, onun saçının yarısı ağarmıştı. Havârîler, ona, gemi hakkında, bir takım sorular sordular. O da, onlara, geminin haberini, haber verdi. Nûh’un (as) gemisini anlattı. Sonra da:

“Bu, İsâ b. Meryem’dir. Ona, tâbi olunuz!” dedi. Hz. İsâ (as), ona:

“Öl artık!” dedi. Sâm b. Nuh:

“Bana, Allah, ölüm sarhoşluğunu tekrarlamamak şartıyla!” dedi.

Hz. İsâ (as), Yüce Allah’a duâ etti. Allah da, onun ölümünü, öyle yaptı.

AHMET ÖZDEMİR

23.08.2009