Sözler - page 75

SÖZLER | 75 D OKUZUNCU SÖZ
• Ve zuhr zaman›nda—ki o zaman, gündüzün kemali
ve zevale meyli ve yevmî ifllerin âvân-› tekemmülü ve
meflagilin tazyikinden muvakkat bir istirahat zaman› ve
fânî dünyan›n bekas›z ve a¤›r ifllerin verdi¤i gaflet ve ser-
semlikten ruhun teneffüse ihtiyaç vakti ve in’amat-› ‹lâhi-
yenin tezahür etti¤i bir and›r—ruh-u befler o tazyikten
kurtulup, o gafletten s›yr›l›p, o manas›z ve bekas›z fley-
lerden ç›k›p, Kayyum-u Bâkî olan Mün’im-i Hakikî’nin
dergâh›na gidip el ba¤layarak, yekûn nimetlerine flükür
ve hamd edip ve istiane etmek ve celâl ve azametine kar-
fl› rükû ile aczini izhar etmek ve kemal-i bîzevaline ve ce-
mal-i bîmisaline karfl› secde edip hayret ve muhabbet ve
mahviyetini ilân etmek demek olan zuhr namaz›n› k›l-
mak ne kadar güzel, ne kadar hofl, ne kadar lâz›m ve
münasip oldu¤unu anlamayan insan, insan de¤il…
• Asr vaktinde ki, o vakit hem güz mevsim-i hazinâne-
sini ve ihtiyarl›k hâlet-i mahzunânesini ve ahir zaman
mevsim-i elîmânesini and›r›r ve hat›rlatt›r›r; hem yevmî
ifllerin neticelenmesi zaman›, hem o günde mazhar oldu-
¤u s›hhat ve selâmet ve hay›rl› hizmet gibi niam-› ‹lâhi-
yenin bir yekûn-u azîm teflkil etti¤i zaman›, hem o koca
güneflin ufule meyletmesi iflaretiyle insan bir misafir
memur ve her fley geçici, bîkarar oldu¤unu ilân etmek
zaman›d›r.
fiimdi, ebediyeti isteyen ve ebed için halk olunan ve
ihsana karfl› perestifl eden ve firaktan müteellim olan
ruh-u insan, kalk›p, abdest al›p, flu asr vaktinde ikindi na-
maz›n› k›lmak için Kadim-i Bâkî ve Kayyum-u Serme-
dî’nin dergâh-› samedâniyesine arz-› münacat ederek;
hâlet-i mahzunâne: üzüntülü
hâlleri.
halk: yaratma.
hamd: övme, flükür.
hayret: flaflk›nl›k.
ihsan: iyilik etmek.
ihtiyarl›k: yafll›l›k.
ilân: aç›klamak.
in’amat-› ‹lâhiye: Allah’›n nimet-
lendirmesi.
istiane: yard›m dileme.
istirahat: dinlenme.
izhar: gösterme.
Kadim-i Bâkî: varl›¤›n›n öncesi ve
sonu olmayan Allah.
Kayyum-u Bâkî: varl›¤›n›n bafl-
lang›c› ve sonu olmaks›z›n her fle-
yi kendi varl›¤› ile ayakta tutan
Allah.
Kayyum-u Sermedî: varl›¤›n›n
sonu her fleyi sürekli ve ebedî
olarak ayakta tutan Allah.
kemal: tam olgunluk.
kemal-i bîzeval: sona ermeyen
olgunluk.
lâz›m: gerekli.
mahviyet: alçak gönüllülük.
mazhar: kavuflma.
meflagil: ifller, güçler, meflagil.
mevsim-i elîmâne: ac› veren
mevsim.
mevsim-i hazinâne: hüzünlü
mevsim.
meyil: yönelme.
meyletme: yönelme, e¤ilim, arzu
duyma.
muhabbet: sevgi.
muvakkat: geçici.
Mün’im-i Hakikî: gerçek nimet
verici olan Allah.
münasip: uygun.
müteellim: ac› çeken.
netice: sonuç.
niam-› ‹lâhiye: Cenab-› Hakk›n
nimetleri.
nimet: iyilik, ihsan.
perestifl: afl›r› ba¤l›l›k, düflkünlük.
ruh-u befler: insan ruhu.
rükû: namazda e¤ilme.
secde: namazda al›nla burun de-
¤ecek flekilde bafl› yere koyma.
selâmet: tehlikeden, korktukla-
r›ndan ve kötülüklerden kurtul-
ma.
sersemlik: dengesizlik, ölçüsüz-
lük.
s›hhat: sa¤l›k, afiyet.
flükür: memnunluk gösterme.
tazyik: s›k›nt›, bask›.
teneffüs: soluklanma.
teflkil: ortaya koyma.
tezahür: ortaya ç›kma.
uful: batmak.
yekûn: bütün.
yekûn-u azîm: büyük toplam.
yevmî: günlük.
zeval: sona erme.
zuhr: ö¤le namaz› vakti.
acz: güçsüzlük, kuvvetsizlik.
ahir zaman: k›yametten ev-
vel dünyan›n son dönemi.
arz-› münacat: dua arz et-
mek.
asr: ikindi namaz› vakti.
âvân-› tekemmül: geliflip ol-
gunlaflma dönemi, süreci.
azamet: büyüklük.
bekas›z: devaml› olmayan,
sonsuz olmayan.
bîkarar: karars›z.
celâl: ululuk.
cemal-i bîmisal: benzeri bu-
lunmayan eflsiz güzellik.
dergâh: huzur, kap›.
dergâh-› samedâniye: hiçbir
fleye muhtaç olmayan Al-
lah’›n huzuru.
ebed: sonsuzluk.
ebediyet: sonsuzluk.
fânî: geçici.
firak: ayr›l›k.
gaflet: Allah’› unutmak.