Çünkü yaşanılan içtimai sıkıntıların her anında manevi ve etik sıkıntılar da birlikte yer alır. Yüce Kur’an’ımızın Şuara Suresi 226. Ayetinde “Onlar yapamayacakları şeyleri söylerler.” ifadesi tam da bu halleri anlatıyor.

Özellikle topluma yön verme iddiasında olanlardan birçoğu, işin söz kısmında yüksek perdeden savurup mangalda kül bırakmazken; yaşadıkları hayatta bunun fersah fersah uzağında bir hayat seyrini takip ederler.

Buradaki tenakuz ve yanlışları aşmada temel kıstas ve hareket noktası, bizi yoktan yaratıp iyi ve güzel bir insan olsun diye dünya meydanına gönderen Rabbimizin her an ve her işimizde gözetiminde olduğumuzu bilip hissederek yaşamamızdır. Yüce Kur’an’ımızda buna: “Nerede olursanız olunuz, Allah sizinledir.” (Hadîd Sûresi/4) “Yerde ve gökte hiçbir şey, aslâ Allah’a gizli kalmaz.” (Âl-i İmrân Sûresi/5) hakikatleri ile işaret edilir.

Şimdi, içinde bulunduğumuz fitne ve fesat asrında yaşadığımız bunca yanlışlık ve sıkıntılar içinde kendimize şöyle bir soru soralım: Sağında ve solunda sesli ve görüntülü kayıt tutucu melekler olduğu halde, her an Rabbinin gözetiminde ve bunun manevi bir hesabının olduğuna yakinen inanıp, fiilen bunu hisseden bir idareci, bir memur, bir mühendis, bir usta veya benzeri bir sanat erbabı, bile bile hata ve yanlışlara bulaşıp, bunların maddi ve manevi sorumluluğuna ortak olur mu?

Elbette öncelikle yaptığı işinde  liyakat sahibi olması gereken böyle bir kişi, işin tedbir kısmında, Allah’ın fıtrat kanunlarına mutabık olarak, her safhada, işin en güzeline, doğrusuna ve kusursuzuna odaklanarak işini tamamlayıp, takdir ve muvaffakıyet kısmını Allah’a bırakır.

Kendi memleketimiz başta olmak üzere, İslam ve insanlık dünyasında, denenmiş ve insan fıtratına uygun bir hayat tarzını, ehil ve liyakat sahipleriyle sistem haline getirebilseydik, bu gün konuştuğumuz birçok problemi konuşmaya gerek duymayacaktık.