Nice zâtlar, zevatlar; nice makam sahibi insanlar; nice el üstünde tutulanlar geçmiştir bu tezgâhtan kim bilir?

Kadir Temel’den; Ehl-i Kur’ân Abdulkadir Temel hocamızdan bahsediyorum. Ankara’nın, hatta Türkiye’nin ma’ruf kişilerinden; Kocatepe Camii Şerifi’nin yirmi beş yıllık baş imam hatibi Kadir Temel Hoca Efendi’den…

Hocam, 9 Eylül Cuma günü, Cuma namazını müteakiben yine yirmi beş yıl görev yaptığı Kocatepe Camii Şerifi’ndeydi. Ne var ki, bu defa, cenaze namazı kıldırmak için musallanın önünde değil; kendi cenaze namazının kılınması için musallanın üstünde duruyordu, sessizce. Dilinin susmasına mukabil, hâl lisanı konuşuyordu, yıllardır konuştuklarını.

İhlâs ve tevazu timsali olan hocam, “Her canlı ölümü tadıcıdır” emr-i İlâhisine iktidaen, dostlarına, sevenlerine, müdaim cemaatine veda etmek; kabir denen ahiret kapısından rahmet-i rahmana vasıl olmak üzere orada, musallada bulunuyordu.

Uzun süredir, vesile-i imtihanı olan akciğer yetmezliği sonsuz hayata irtihaline vesile oldu. Herkes bilir; akciğerinin, yüreğinin yettiği demlerdeki o nefis Kur’ân tilâvetini; kıldırdığı teravih namazlarının Fâtiha’larının sonundaki “veleddâllîn”leri kendine has bir üslûpla uzatarak, Kocatepe Camii’nin kubbelerinde ve dahi onu bilenlerin, dinleyenlerin gönlünde bâkî kalan hoş bir sedâ oluşunu.

İlmiyle âmil, ahlâkıyla kâmil mümtaz bir şahsiyetti, merhum Kadir Temel Hoca’mız.

O gün, hem Cuma namazını eda, hem de hocamıza vedâ etmek için Kocatepe Camii’nin yolunu tutmuştum.

Vakit henüz erkendi.

Kocatepe Camii’ne çok yakın olan Yeni Asya’nın Ankara bürosuna uğradım; hem kısa bir hasbihâl, hem de arkadaşlarımızın Cumaların tebrik etme niyetiyle. O günün konusu olduğu için, söz, Kadir Temel Hoca’mıza geldi. Merhumun nezaketinden, nezahetinden bahsedilince, Yeni Asya’nın Ankara Temsilcisi Mehmet Kara Bey; “Evet” dedi, “Kadir Hoca’mız yumuşak mizaçlı bir insandı. Kocatepe Camii’nde, Bediüzzaman Mevlidi okuttuğumuz zamanlarda bize yumuşak davranır, kolaylık gösterirdi.”

Bir hatıra da bendenizden:

İş yerimden telefonla aradığım Kadir Temel Hocam, kendisine ilettiğim talebime, hiç düşünmeden “evet” dedi.

Yayınlamayı plânladığımız bir CD metnini; yani, kısa namaz sûreleri ile, namazlardan sonra okunan aşr-ı şeriflerden mürekkep on altı adet sûreyi / âyetleri okumalarını kendisinden rica etmiştik.

Hemen o gün, Yatsı namazını müteakiben camide buluşup stüdyoya gittik. Hocam, o nadide üslûbuyla, nezih kıraatiyle çalışmayı ara vermeden bir saate yakın bir zamanda bitirdi. Çalışmaya başlarken stüdyo operatörünün, “Hocam, Besmeleleri tek tek okumak için zahmet çekmeyin. Biz, birini kopyalar diğerlerine yapıştırırız” dediğinde Merhum Hocam, tebessüm ederek; “Olmaz. Her sûre için okuyacağım Besmele-i Şerif’in makamı birbirinden farklıdır” dedi.

Ne bu diyaloğu, ne de kıymetli hocamı hiç unutamıyorum.

Rabbim, güzide insan, değerli ehl-i Kur’ân merhum Kadir Hoca’mızın kabrini nur, makamını Cennet ve Efendimize komşu eylesin.

“Baki kalan kubbede bir hoş sedâ” deyiminde olduğu gibi; okuduğu bunca Kur’ân tilâvetleri, gök kubbede; arş-ı âlâda bâkî kalır inşallah.