Bir kitap ki; yaş kuru, bütün âlem içinde..

İnsanlığın rehberi, mücessem bir biçimde..

Vahy edildi, Nebî’ye; suhuflarla, o Furkan..

İns ve cinne Şârî’den, bir kelâm-ı Hak, Kur’an..

Kim ki muti’, hükmüne; dünya ukbâ, şâd olur..

Muterizler, sakarın, nâr’ı ile kahrolur..

Bir kitap ki mushaf’ı, var olalı, ellerde..

O mushaf’ın âyâtı, gece gündüz dillerde..

Hak Teâlâ medhetmiş, göğsünde yer vereni..

Alkışlıyor, melekler; onu, hemdem edeni..

Mevhibedir, İlâhî; Kur’an, cümle beşere..

Düşmez, ona yâr olan; biiznillâh, kedere..

Bir kitap ki; behresi, beher derdin dermanı..

İlelebed hükümrân, yüce Rabbin fermanı..

Hayatlanan hayata, envârıyla fer oldu..

Yeryüzüne, ahkâmı, hurûfuyla zer oldu..

Kainâtın başında bir akıl ki, sermedî..

Vecde geldi, varlıklar; zikr-i cehrî, ebedî..

Bir kitap ki; hem zikir, hem fikirdir, hem hikmet..

Ona tullâb olana, paha biçilmez nimet..

Mü’minlere, hüdâdır; ol Hüdâ’nın zâtından..

İnen, ilim deryası; Zülcelâl’in, katından..

Kitâbullah, son mesaj! Gelmeyecek, bâdehû..

Yerin göğün hâlıkı, mâlikidir; Allah, Hû!.