Cumhurbaşkanlığı seçiminin “cumhur ittifakı” adayı ile “millet ittifakı” adaylarından biri arasında “ikinci tur”a kalacağı tahmini gittikçe kuvvet kazanıyor.
Daha önce “kesinlikle birinci turda bitecek” ve “Erdoğan açık ara ile kazanacak!” iddialarıyla “ikinci tur”a şiddetle tepki gösteren “iktidara ilişik kalemşorlar”ın “ikinci tura kalsa da…” demeye başlamalarının sebebi bu.
Zira bugünkü değerlendirmelerle cumhurbaşkanlığı seçiminde “birinci tur”da netice alınamayacağı, “cumhur ittifakı” adayının yüzde 40’ları, en fazla 42-43’leri bulacağı, buna mukabil “millet ittifakı”nın önde giden iki adayının toplam yüzde 44’lere ulaşmakla öne geçeceği, “ikinci tur”da HDP ve “millet ittifakı”nın diğer partisi SP adaylarına verilen oyların sonucu belirleyeceği belirtiliyor.
Diğer yandan, Cumhurbaşkanı’nın ekonomi ile ilgili beş bakanın dışında Başbakan dahil bütün bakanları milletvekili adayı olarak liste başı yapması, AKP-MHP cephesi”nin Meclis’te çoğunluğu kaybetme endişesine bağlanıyor.
DERİN PİŞMANLIK
Bu açıdan, MHP’ye barajı aştırmak için cumhur ittifakını kurduran Cumhurbaşkanı ile AKP yöneticilerinin, “millet ittifakı”nı beklemedikleri, bu yüzden hayıflandıkları kaydediliyor.
12 Eylül darbesinden kalan ve on altı yıllık iktidarında bir türlü düzeltmediği “yüzde onluk seçim barajı” sıfırlanınca “millet ittifakı”yla merkez sağda en az iki partiye daha Meclis’e girme ve hatta grup kurma yolu açmaktan derin bir pişmanlık duydukları en çok konuşulan kulis haberleri arasında.
Tesbit şu ki, “ittifak yasası” çıkarılarak, iktidar partisine kayıtsız – şartsız destek veren MHP’ye baraj sıfırlanırken, ana muhalefetin 15 milletvekili vermesiyle “İyi Parti’yi seçime sokmama” kumpasının çökmesi ve muhalefet partilerinin de yüzde on baraj bariyerini aşmak için “ittifakları”nı beklemeyen “iktidar cenâhı”nın bütün hesapları altüst olmuş durumda.
Bunun içindir ki, sanki partisi on altı yıldır tek başına iktidarda değilmiş gibi geleceğe dair “manifesto” açıklayan AKP Genel Başkanı, “Ahdim olsun ki!” diye krizdeki ekonomi ve iflâs eden dış politika için yeni yeni vaadlerde bulunuyor. Meclis seçiminde partisine oy vermeyecekleri “siyasi çete” olarak ağır bir biçimde tahkir ediyor.
Bütün ikaz ve çağırılara rağmen, “cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemi”yle, yürütmenin yanısıra yasama ve yargının teslim edildiği “tek adamlık rejimi”ni dayatmaktan vazgeçmeyen iktidar, son demde “güçlü Meclis”ten dem vuruyor.
Ama kimseyi inandıramıyor.