Öncelikle evvelki seçimlerde “millet bahçesi”, “kekli millet kıraathanesi”yle başlayan ve “Karadenizde doğalgaz!”, “Gabar’da petrol!” benzeri altı boş “müjdeler”le reklâm edilen;  otuz - kırk hatta elli sene önce inşa edilip açılmış fabrikaların, üniversiterin, havaalanlarının “kendi dönemlerinde yapıldığı” iddialarına vardırılan söylemlere artık seçmenin kanmadığı ortaya çıktı. 

Bir dizi politik atraksiyonla arabadan ambulansa, buzdolabından bardağa birçok şeyin “AKP iktidarında üretildiği”; “2023’te Ay’a sert, 2028’de yumuşak iniş!” propagandasıyla “uzayın fethi”, “uzay limanı kurulması”; 55 milyon dolarlık biletle uzay seyahati yaptırılan bir emekli askerin seçim malzemesi olarak parti toplantılarında gezdirilmesi benzeri propagandaların millet nezdinde tutmadığı görüldü.

UYDURUK PROPAGANDANIN AKAMETİ

Özellikle son süreçte Bakanlıkça parsel parsel yabancılara arazi satışı süren “Kanal İstanbul” türü uçuk projeler “gündemimizde yok” diye geçiştirilirken, “yerli tank” ve “maket uçak” projelerinin, motoru, mekanik aksamı, tasarımı ithal edildiği halde “yerli-milli otomobil” olarak lanse edilmesi ve seri üretimi olmayan motoru ithal uçak için “yerli ve millî uçağımız göklerde!” şovlarının da kısa sürede fos çıktığı tescillendi.  

Bu arada her defasında bizzat Cumhurbaşkanı’nca tumturaklı nutuklarla tekrarlanan hedeflerin hiçbiri tutturulmazken “2053,” hatta “2071 vizyonu”ndan dem vurulmasının yanıltmanın ötesine geçmediği görüldü.

Zira “demokrasi endeksi”nde Türkiye “hibrit/melez demokrasi”den “karma rejimler” kısmında “otoriter rejimler” kulvarında Honduras, Nikaragua, Tanzanya, Uganda ve Haiti kategorisine; keza enflasyonda dünya dördüncüsü olmakla iç kargaşa ve kaostaki Orta Afrika ülkeleri arasına düşürülen Türkiye, “küresel suç endeksi”nde de aynı sıraya düşürülmüş.

Yine “sivil özgürlükler”de, “siyasi katılım”da, “bağımsız yargı ilkesi”nde, “insan hak ve hürriyetlerinin ihlâli”nde olduğu gibi “çoğulculuk”, “özgür ve âdil seçim”, “insan hakları ve sivil/vatandaş özgürlükleri”, “siyasal katılım ve kültür” ve “devlet fonksiyonlarının, kamu kurumlarıyla araç ve imkânlarının siyasette istimali”nde “kusurlu demokrasiler grubu”nun altında “sıkıyönetim rejimleri” kategorisinde Singapur, Tayland arasında yer alıyor. 

ŞIMARIKLIĞIN SONU GELDİ…

Ayrıca Türkiye beynelmilel raporlarla “iyi yaşam endeksi”nde ve “gelir dağılımı adâletsizliği”nde en kötü ülkelerin başında gelirken, eşitlik, sağlık, eğitim, kaynak kullanımı, sosyal bütünleşme, güvenlik, uluslararası entegrasyon, çevre ve gelir dağılımı adâletini baz alan “insanî gelişme endeksi”nde de en sonlarda bulunuyor.

“Çok boyutlu yoksulluk istatistikleri”nde, gelir dağılımı adaletsizliğinin en yüksek olduğu ülkeler olarak Şili, Meksika kategorisinde en diplerde görülürken, yüksek işsizlik, istihdamın düşüklüğü gibi gerçek “büyüme” ve “istikrar” alanlarında da en gerilerde kalıyoruz.

Neticede “ekonomi uçuyor” diyen Cumhurbaşkanı’nın partisinin grubunda “Dolar 10 lira olacak, enflasyon yüzde 30’a çıkacak, Türkiye ekonomisi batacak’ diyorlar!” demesi gibi “dolar 20 lira, 30 lira olacak’ diye daha çok beklerler!” tepkisini veren dönemin Hazine ve Maliye Bakanı’nın “Ay’a dörder şerit gidişli - gelişli bir otoban yapacağız’ desek inanırlar”  diye halkın kendilerine mecbur olduğunu ima eden şımarıklığın ve keyfiliğin sonunun geldiği her haliyle görülüyor.  

Bu bakımdan seçimin en temel mesajı olarak, milletin “stratejik oy”la başta ekonomideki yıkım olmak üzere eğitimden sağlığa, tarımdan sanayiye, dış politikadan “yasaklarla, yoksullukla, yolsuzlukla mücadele”deki fiyaskolarla her alanda ülkeyi çöküşe iten “tek adam otoriter rejimi”nin âcilen tasfiyesi gerektiği kayıtlara geçiyor.