Bu şey öyle bir şey ki şu anda hissiyatımı paylaşabilmemde en etkili yardımcım. Ellerimin yarısında birbirinden farklı ve birbirine yardımcı beşer parmak var. En ince işleri yapabilmekte, en güzel anları paylaşabilmekte, en sessiz anlarda konuşabilmekte insana bahşedilmiş bir vücut ortağı. Ruhun ikinci dili parmaklar; vücut dili. Yaratılışımızın terakki evrelerinde, insanın alâmet-i farikasını taşıyan, tombul-kısa-uzun-ince fark etmeden her bir tekâmülün çizgileri yer bulur ve olgunluğun ilânı oluverir parmaklar. İnsanın imtihana tabi olmasında giydirildiği vücut libasında sanki bir anahtar. Aklın hayretle seyreylediği kâinat âleminde Vacib’ül vücudun “kudret eli” dediğimiz yaratılış ve işleyişine kıyasen ayinedir ellerimiz esmayı işlemeye. Nasıl saymakla bitmez esma öyle de ayine olmak da bitmez elbette ve el yıllarca, ömürlerce izler durur parmaklarla. Girmedik yer değmedik motif kalmaz. Duvarda, ahşapta, hamurda, boyada, bulaşıkta, çekiçte, flütte, orakta, çamurda, piyanoda, kitapta, neşterde, sallanan bir dişte… Sayamıyorum sayamam da. Kudret eline ayine olacak cümle mahlûkatta ellerin bir yeri var mutlaka. Hem insanın yaratılış amacına, imtihanına, fark edişine, mütalâasına, tesbihatına vesile olan eller, fayda ile zarar arasında etkindirler. Hatta insanı umum şuur sahiplerinden ayırmada, ellerin özelliği çok tesirli. O ayıran fark ki, kâinat kitabında, çekirdek programında, İlâhî fermanda, insanın duygularında, akan gözyaşlarında, her değişim anında, anlatılmak istenen ne olursa, onu aktarmak da vazgeçilmez bir araçtır. İlk elle buluşması bir divit ve ince bir tüyle mi oldu bilinmez, ama bugün rengârenk ve çeşit çeşit olan, ele en güzel yakışan, kadim bir dost, unutulmaz bir hatıra kalemdir. İşte, sıcak anları önce kendisiyle paylaştığımız ve sonra da nicelerle paylaşmaya vesile olan cömert dost.

Parmaklarımın arasında hissediyorum şimdi seni.

Ey insana en güzel yakışan terakki,

Nesiller etkilenir ve insan değişir,

Kalem parmaklarımın arasından satırlarda gezinir,

Kimi zaman bir annede kimi zamansa resimde,

İlkokul sevincinde, ilmin eşiğinde,

Kur’ân’ın telifinde, hattatın elifinde,

Merakın ahirinde, ilhamın doruğunda,

Emekle ter arasında nakkaşsın kalem.

San’atla buluşan gözbebeğimdeki çiğdem...