“Üstadımıza ve Risaletü’n-Nur’a dört beş sene hizmet eden ve okutturan ve cidden taraftar bulunan bir zât, elinde dine ait bir gazeteyle geldi. Risale-i Nur’un mesleğine muhalif bir cereyanın sahiplerine taraftarâne bir tavır gösterdiği zaman, Üstadımın canı çok sıkıldı. Bir iki gün sonra şiddetli, fakat şefkatli bir tokat yedi. Bir doktor ona dedi ki: “Eğer ameliyat yaptırmazsan yüzde yüz ölüm var. O da bilmecburiye ameliyat yaptırdı. Fakat şefkat ciheti imdada yetişerek, çabuk kurtuldu.” (Sikke-i Tasdik-i Gaybi) Hakikatinde bahsedilen zatın kim olduğu ve dine ait gazetenin hangi gazete olduğu ismen verilmiyor. Zaten burada önemli olan o zatın ve gazetenin ismi değil verilmek istenilen dersin ne olduğunu anlamaktır. Onun için biz hakikate bakarak öğretilmek istenilen düsturları almaya çalışalım.

Bir zat her ne kadar Risale-i Nur’a hizmet etse, okuttursa ve cidden taraftarda olsa Risale-i Nur’a muhalif cereyanlara girmesi veya o cereyanların sahiplerine taraftar olması her zaman mümkün olabilecek bir tehlikedir. Risale-i Nur’a muhalif cereyanların sadece dinsizlik tarafında bulunmadığı eh-i din tarafında da Nurlar’a muhalif cereyanların her zaman bulunduğu görülüyor. Ehl-i din tarafındaki bu muhalefetin özelikle Risale-i Nur mesleğine muhalefet olarak gerçekleştiği anlaşılıyor. Bediüzzaman Hazretleri’nin Risale-i Nur mesleğine muhalefete hiçbir şekilde izin vermediği, Nur mesleğinin tavizsiz olarak muhafazasında ne kadar dikkat gösterdiği nazara veriliyor. Daha ileri noktada Risale-i Nur mesleğini bozarak yerine başka tarzlar ikame etme girişimlerinin olabileceği hatırlatılıyor. Kendine has esaslar üzerine giden Nur mesleğini başka şekle çevirme ve değiştirme niyetlerinin bazı zihinlerde yer alabileceği hissediliyor. Bütün bunlara karşı Risale-i Nur mesleğinin mağlûp olmayarak galebe etmesi hakikatini ve hakkaniyetini gösteriyor.