Çok mutlu oluyoruz, dünyalar bizim oluyor değil mi? Fakat başımıza olumsuz bir hadise geldiğinde, mesela duamız aynıyla kabul edilmediğinde mutsuz oluyoruz. Bu durumda maalesef şükretmiyoruz. Oysa isteğimizin gerçekleşmemesi kötü mü? Belki zahirde öyle. Peki, iç yüzünde?

Şöyle düşünmemiz gerekmez mi? Kâinat Hâlık’ının bir bildiği vardır. İstediğimizi vermesi nimet olduğu gibi istediğimizi vermemesi de nimet değil midir? Nimet ise şükür ister. En güzeli verdiğinde de vermediğinde de şükretmek. O istediğimiz herhangi bir şey, gerçekleşse de gerçekleşmese de teşekkür etmek gerek diye düşünüyorum. Hz. Mevlana demiş ki “Allah kuluna üç şekilde cevap verir; Evet der; istediğini verir. Hayır der; daha iyisini verir. Bekle der; en iyisini verir.” Çünkü O Alîm’dir, her şeyi en iyi bilendir. Bizim istediğimiz her şeyden O haberdardır. O Basîr’dir, her şeyi görür. O Semî’dir, her şeyi işitir. O her zaman hazır ve nâzırdır. “O seni senden ziyade düşünür” (Mesnevi-i Nuriye, Habbe)

En merhametli olan da O’dur. İnsanî ve hayvanî annelerin şefkati O’nun sonsuz merhametinin yanında bir zerre hükmündedir. Allah Hafîz’dir. Görünen, görünmeyen bütün kötülüklerden korur. Biz bilmeyiz neyin hayırlı, neyin hayırsız olduğunu, bunu yalnızca O (cc) bilir. “Belki sevmediğiniz şey hakkınızda hayırlıdır” (Bakara Suresi 216.) Peygamberimiz gibi her hal üzere şükretmek “Elhamdülillahi ala külli hal” demek lazım. Keza, “Allah şükredenleri mükâfatlandıracaktır.” (Al-i İmran Suresi, 144.)

Ey padişahı lemyezel

Ey Kadir-i Hayy-u ezel

Ey lütfu çok kahrı güzel

Lütfun da hoş kahrın da hoş

Hoştur bana senden gelen

Ya gonca gül yahut diken

Ya hıl’atü yahut kefen

Lütfun da hoş kahrın da hoş. 

(Yunus Emre)

Günahlarımıza kefaret olsun diye veya bizi imtihan için bazen fakir bırakır, sıkıntılara, çeşitli hastalıklara düçar eder. Bazen de nimetlere gark eder, yeni kapılar açar, ferahlık verir. İki durumun karşılığı da şükürdür. “Biz Allah’tan gelene razı olursak Allah’ta bizden razı olur” (Şems-i Tebrizi)

“Ey sabırsız hasta! Sabret, belki şükret. Senin bu hastalığın, ömür dakikalarını birer saat ibadet hükmüne getirebilir. Evet, hastalıkla geçen bir ömür, Allah’tan şekvâ etmemek şartıyla, mü’min için ibadet sayıldığına rivâyât-ı sahiha vardır. Hattâ bazı sâbir ve şâkir hastaların bir dakikalık hastalığı, bir saat ibadet hükmüne geçtiği ve bazı kâmillerin bir dakikası bir gün ibadet hükmüne geçtiği, rivâyât-ı sahiha ve keşfiyat-ı sadıka ile sabittir. Senin bir dakika ömrünü bin dakika hükmüne getirip, sana uzun ömrü kazandıran hastalıktan teşekkî değil, teşekkür et.” (Hastalar Risalesi)

Yirmi Sekizinci Mektup’ta şükür şöyle tarif edilmiş: “Hâlık-ı Rahman’ın, ibâdından istediği en mühim iş şükürdür. Furkan-ı Hakîmde gayet ehemmiyetle şükre dâvet eder. Ve şükür etmemekliği, nimetleri tekzip ve inkâr sûretinde gösterip, “Rabbinizin nimetlerinden hangi birini inkâr edersiniz?” (Rahmân Sûresi) fermanıyla, Sûre-i Rahmân’da şiddetli ve dehşetli bir surette otuz bir defa şu âyetle tehdit ediyor, şükürsüzlüğün bir tekzip ve inkâr olduğunu gösteriyor. Evet, Kur’ân-ı Hakîm, nasıl ki şükrü netice-i hilkat gösteriyor. Öyle de, Kur’ân-ı kebîr olan şu kâinat dahi gösteriyor ki, netice-i hilkat-i âlemin en mühimi şükürdür.”

Tabi gaflet belası malum. Ama biz, Allah’ı unutmamaya ve Allah’a şükretmeye mecburuz. Zira kâinatın şükür için yaratıldığını Üstad Bediüzzaman söylüyor. Allah’ı daima hatırlamaya çalışmalıyız. Böylelikle ye’se düşmekten de isyana sürüklenmekten de kurtulmuş oluruz.

Allah bizi her daim itaatkâr, sebatkâr, sâbir ve şâkir kullarından eylesin. Âmin.