Hatta, Anadolu’da dillendirilen şöyle bir söz var: Rüzgâra tüküren, yüzüne tükürür.

Yani, bu durumda yaptığın iş büsbütün tersine döner, maksat da zıddına inkılâp eder. İyisi mi, rüzgâra karşı gelmeye çalışmak falan değil, rüzgârın istikameti yönünde çaba sarf etmektir.

* * *

Bu konunun şu sıralar tekrardan gündeme gelmesinin bir sebebi, Fenerbahçe camiasında yaşanan değişim fırtınasının hasıl etmiş olduğu çarpıcı sonuç tablosu.

Tablo ortada: Uzun yıllardan beridir, bu spor kulübünün başında bir efsane adam vardı. Çetin mücadeleler içine girdi. Hapse de atıldı. Direndi ve sonunda camianın başında kalmaya muvaffak oldu.

Buraya kadar olan her şey gayet normal bir durum. Anormal olan ise, kulübün ve camianın başından bir türlü gitmemesi, gitmek istememesi, herşeyi göze alarak direnip durması.

Bir müddet, direndi de nitekim. Ne var ki, şiddetli değişim rüzgârları esmeye başlayınca, bunu fark edip kendi rızasıyla çekilmesi gerekiyordu. Ama, bunu yapmadı, yapamadı. Sonunda, prestij kırıcı, ağır ve hasarlı bir mağlubiyet ile Fenerbahçe yönetimine vedâ etmek durumunda kaldı.

* * *

Spor camiasındaki bu değişim rüzgârının bir benzeri, şimdi siyaset âleminde kendini iyiden iyiye hissettirmeye başladı.

Haliyle, buna karşı da bir direniş var. Hatta, belki daha çetin bir direniş. Hatta ve hatta “Acaba, rüzgârın seyrini değiştirebilirmiyiz? Rüzgârın istikameti başa yöne kaydırabilir miyiz?” şeklindeki arayışlar dahi söz konusu.

Ne var ki, görünen ve az-çok okunabilen mekadderat, değişecek gibi görünmüyor.

Sözün özü: Siyasetteki değişim rüzgârı, 2000’li yılların başında Erdoğan ve AkParti’den yana esiyordu. Şimdi ise, aleyhlerinde esme emaresi gösteriyor. Erdoğan ise, bu değişime direndikçe direniyor. Hatta, akla-hayale gelmedik usûl ve yöntemleri de devreye sokuyor. 

Gazete ve televizyonların düşürülmüş olduğu hali görünce, insan demokratik bir ülkede yaşadığından bile şüphelenmeye başlıyor. Bu nasıl bir tarafgirlik, nasıl bir pespayelik, cidden insan şaşırıp kalıyor. 

Ama, bu pespayeliğin uzun sürmeyeceği kanaati gelip gelmeye başladı. En önemli bir sebebi, kuvvetli değişim rüzgârlarının, kendini artık iyiden iyiye hissettirir hale gelmiş olması. Haydi hayırlısı bakalım...

GÜNÜN TARİHİ: 5 Haziran 1964

Gümüşpala

Demokrat Partinin devamı mahiyetinde kurulan Adalet Partisinin Genel Başkanı Ragıp Gümüşpala, 5 Haziran 1964’te İstanbul'da geçirmiş olduğu kalp krizi sonucu vefat etti.

1897'de Edirne'de doğan Gümüşpala, Kuleli Askeri Lisesinde öğrenciyken I. Dünya Savaşına katıldı ve yaralanarak İngilizlere esir düştü. İki yıl sonra serbest bırakılınca derhal Anadolu'ya geçti ve Kuvayı Milliye saflarında İstiklâl Harbine katıldı.

1931'de girdiği Harp Akademisini 1934 yılında bitirerek Kurmay oldu. 1948'de Tuğgeneral, 1951'de Tümgeneral, 1955'de Korgeneral ve 1959'da ise Orgeneralliğe yükseldi.

Erzurum’da 3. Ordu Komutanı iken, 6 Haziran 1960’ta Genelkurmay Başkanlığına getirildi. 2 Ağustos 1960'ta bu görevde iken emekliye sevk edildi. Darbeci, cuntacı kafalarla uyuşamayan Gümüşpala, Genelkurmay Başkanlığı makamında ancak iki ay kadar kalabildi.

Ardından siyasete girdi ve darbecilerin hışmına, gazabına uğrayan Demokrat misyonunu üstlendi. Yerine Süleyman Demirel geldi.

***

@salihoglulatif:

Yaşasın! Her türlü tabuyu-totemi yerlebir edip, her türlü zulüm ve istibdadın saltanatını yıkan değişim ve hürriyet rüzgârı!