Bahsini ettiğimiz/edeceğimiz bu seyahatler, lâlettâyin bir sûrette değil; elbette ki haberli, plânlı, programlı şekilde gerçekleşiyor.

Kezâ, kendi kafamıza göre de değil; oradaki temsilci arkadaşlarımızın dâvetine icabeten gidiyoruz.

Bir başka nokta: Uzaklık gibi zor ve masraflı, ya da konu uzmanlığı gibi hususiyet gerektiren seminer-konferans dışındaki dâvetlere tek başına gitmek yerine, bir-iki arkadaşla beraber gitmeyi tercih edenlerdeniz. 

Bu sûretle, ziyaret ve seyahatler hem ferdîlikten çıkıp külliyet kesbetmiş oluyor, hem de bilumum hissiyat, yapılan hizmetlerin bütünüyle şirket-i mâneviye hesabına geçtiğine kànî ve mutmain hale gelmiş oluyor.

İşte, tam da bu minvâl üzere temerküz eden duygu ve düşüncelerle Eskişehir seyahatimizi tamamlamış olduk: Gazetemiz çalışanlarından Abdil Yıldırım ve Anadolu yakasında ikamet etmekte olan Sabahaddin Aksakal Ağabeyle birlikte plânlamış olduğumuz bu ziyarette, oradaki hanım okuyucularımızı da ihmâl etmedik. Onlarla da gerekli irtibat ve kaynaşmayı sağlayacak, lüzûm-u halinde ders-sohbet ihtiyacını karşılayacak hemcinslerini de devreye soktuk. (Bu zülcenâheyn şeklindeki ziyaret ve seyahatleri her zaman değil, şartlar ve imkânlar çerçevesinde uygulamaya gayret ediyoruz.)

Velhâsıl, bu cihet itibariyle de maksadın hâsıl olduğuna tam kanaat getirmenin rahatı, huzuru içinde Eskişehir seyahatimizi tamamlamış olduk, elhamdülillah.

İhlâsın kerâmeti; gayretin neticesi

Eskişehir, fevkalâde ciddi ve kritik zamanlarda tarihin dönüm noktasına sahne olmuş, müstesnâ bir diyâr.

İzmir ve İstanbul’dan başlayarak Anadolu’yu bütünüyle işgal ve istilâya başlayan “Vahşi Batı”nın kanlı taarruzu, 1920’lerde Eskişehir civarında durduruldu. 

Tâ, 1683’teki Viyana kapılarında yaşanan ye’sin, yani o dehşet verici “Bozgun”un Doğu’ya doğru geri sayım işlemi, yine burada tekrar Batı’ya doğru yüzgeri edildi.

* * *

Eskişehir, 1935’te ise, mânen birincisinden çok daha dehşetli bir muharebeye sahne oldu.

Süfyanîyet, Barla’da filizlenen imân hareketini adliye eliyle boğdurmak üzere yine Eskişehir’i üs olarak seçti. Üstad Bediüzzaman ve yüzden fazla mazlûm insanı, buradaki Ağır Ceza Mahkemesine sevk ederek idam talebiyle muhakeme ettirdi.

Lillahilhamd, burada aylarca süren İslâmiyet ve zındıka arasındaki şiddetli meydan muharebesi, İslâmın, Kur’ân’ın ve ehl-i imânın lehinde tecelli etti.

* * *

Eskişehir’deki Kur’ân şâkirdleri, şükürler olsun günümüzde de şânına, asâletine yakışır bir hizmet ve faaliyete sahne olmuş ve olmaya devam ediyor.

İçinde her yaştan samimi, sebatkâr kahramanlar bulunmakla beraber, bilhassa gençler ve hanım kardeşlerimizin ihlâslı gayretleri, görenlere hakikaten mâşaallah, bârekallah dedirtecek bir mahiyet kazanmış durumda.

Yakînen şahit olduğumuz bu nurânî tablolar karşısında tebrik ve takdir hislerimizi ifade etmezsek, bunun nankörlük hesabına geçmesinden endişe ederiz.

Hizmet ehli kimselerin şevkini kırmak, moralini bozmak kolay ve basit bir iştir. Ayrıca, bunun vebâli de büyüktür. Aslolan, insanları heyecan ve şecâate getirmek ve ulvî hizmetlere sevk etmeye çalışmaktır.

İşte, Eskişehir’deki kardeşlerimiz, tam da böylesi bir şevk ve gayret içinde hizmetlerine devam ediyorlar. Nur Risâlelerini zevkle, coşkuyla okuyup daimî bir feyze mazhar oluyorlar.

Zaten, Risâle-i Nurların çokça okunduğu yerlerde, hem rahmet ve bereket bollaşır, hem de iman ve ahlâk inkişâfa devam eder.

Onlar da, bu sırrın idrakinde olup hiçbir engele takılmadan, tebrike şâyân hizmetlerine devam ediyorlar.

***

RUZNÂME 10 ŞUBAT 1918

Şefkatli Padişah Abdülhamid Han

Tam otuz üç yıl (1876–1909) müddetle padişahlık yapan Sultan II. Abdulhamid Han, ikamet etmekte olduğu Beylerbeyi Sarayında 10 Şubat 1918'de vefat ederek Hakk'ın rahmetine kavuştu.

Vefatının hemen ertesi günü (11 Şubat) Topkapı Sarayına getirilen cenazesi, büyük bir askerî merasimle ve halktan mahşerî bir kalabalık eşliğinde, Divanyolu'nda bulunan dedesi Sultan II. Mahmud’un Türbesi'nde defnedildi.

Cenaze merasiminde, Sultan Reşad ile birlikte Başkumandan Enver Paşa da hazır bulundu.

* * *

Sultan Abdülhamid, takvâ, gayret, ciddiyet, şefkat gibi fevkalâde meziyetlerin sahibi idi.

İstibdat devrinin siyasetini takip ve tatbik ettiği halde,mahkeme tarafından muhaliflerine verilen cezaları hafifleştirmek için de elinden gelen gayreti esirgemedi.

Birçok hayır eseri halen de ayakta. Cenâb-ı Hak, ona rahmet eylesin.

***

@salihoglulatif: Nur Risâlelerinin çokça okunduğu yerlerde, rahmet ve bereket bollaşır; imân ve Kur’ân hizmeti inkişâfa devam eder. Okunmadığı yerlerde ise, sıkıntılar bitmez, yeni belâ ve musibetler zuhûra başlar.