On beş gündür yayınlanan “Yeni Asya’nın kuruluş safhası” isimli yazı serisinin bugün sonuna gelmiş bulunuyoruz. Son bölüm, aslında dün ilk bölümünü verdiğimiz Başmakale’nin devamıdır.

Buyrun, “Yol ve usûl” başlıklı o yazının devamını da birlikte okuyalım.

* * *

...Herkes vatan ve milletin menfaati için düşünüyor, herkes memleketin kalkınması için çare ve formül arıyor. Herkes gerilikten, iptidailikten kurtulmaya çalışıyor diyoruz. Lâkin bu, birbirimize düşmanca bakmamızla birbirimizi yemek için fırsat kollamamızla, birbirimizi tuzağa düşürüp mahvetmek için uğ- raşmamızla mümkün olamaz.

Aklın ve kalbin hakemliğinde, ilmin ve fennin huzurunda, adalet ve faziletin rehberliğinde bir çıkış yolu bulmak durumundayız. Devletimiz umumidir. Sağda-solda, ortada, nerede olursanız olunuz, geliniz peşin hükümlerden sıyrılarak, soğukkanlı olarak, objektif olarak, el-ele vererek meselelerimizi halle çalışalım. 

Neden geri kaldık? Niçin bu hale düştük? Nasıl huzur ve sükûndan nasipsiz hale geldik? Her şeyi olduğu gibi görelim, üzerini kapatmayalım. Yasaklarla, damgalarla, ithamlarla, isnadlarla birbirimizi kösteklemeyelim. Ve hakikati bulalım. Sıdkı ve doğruluğu esas alalım. Riyakârlıktan, dalkavukluktan, nifaktan, yalancılıktan kaçalım.

“Riyakârlık, bir nevi yalancılıktır. Dalkavukluk ve tasannu, alçakça bir yalancılıktır. Nifak ve münafıklık, muzır bir yalancılıktır.” 

Bütün bunlardan sıyrılalım, medenî insanlar olarak, münevver insanlar olarak hakikati görmeye, doğru yolu bulmaya çalışalım. Unutmayalım ki, “Medenilere galebe çalmak ikna iledir; söz anlamayan vahşiler gibi icbar ile değildir.”

Bütün bunlara rağmen, “Hayır, ben gelmiyorum, peşin hükümlerden vazgeçmiyorum, medenî ölçüler içerisinde fikir teatisinde bulunmak istemiyorum. Tahripten vazgeçmiyorum, yakıp yıkmaktan geri durmuyorum. Fırsat bulursam, beni gibi düşünmeyenlere hayat hakkı tanımayacağım” diyorsanız, yahut diyenler varsa, onlar kendi hükümlerini kendileri veriyorlar demektir; onlara sözümüz yok. “Zarara bilerek razı olana acınmaz.”

Biz, akl-ı selim sahiplerini, insaf ve vicdan sahiplerini, fazilet sahiplerini dâvet ediyoruz.

(SON)

***

GÜNÜN TARİHİ 22 Şubat 2001 

Gazeteye ceza

Son elli yıllık Türkiye medyasında en ağır cezaların verildiği Yeni Asya gazetesine, 22 Şubat 2001’de de kapatma cezası verildi.

İstanbul 3 No’lu DGM, 8 Haziran 2000 tarihli sayısında Ali Ferşadoğlu imzasıyla yayınlanan “Bu da yetmezse” başlıklı yazıda “Halkın din yoluyla kin ve düşmanlığa alenen tahrik edildiği” gerekçesiyle Yeni Asya gazetesi’nin 7 gün süreyle kapatılmasını kararlaştırdı. Gazetenin yazarı ile yazı işleri müdürüne de hapis ve ağır para cezaları verildi... Temyiz safhasında, bu cezalar hem hafifletildi, hem de başka sûrete çevrildi.

Ne var ki, 1 No’lu DGM tarafından 24 Ocak 2001’de verilen bir aylık kapatma cezası, aynen tatbik edildi. Bir ay boyunca kapatılan ve bütün haklardan mahrûm edilen Yeni Asya’nın kadrosu, bu süre içinde “Asya” gazetesini çıkardı. Ardından, tekrar Yeni Asya’ya dönüldü.