Bir gün Van’da bulunduğum zamanlarda Üstad’ın Erek Dağı’nda kaldığı menziline yakın bir köyden yaşlı bir vatandaştan şu hatırayı dinlemiştim: “Bir gün Seyda’nın yanına gitmeye karar verdim. Bu durumu köyümüzün imamına da söylediğimde bende geleyim. dedi. Beraber Erek Dağı’na doğru yola çıktık. Erek Dağı eteklerine geldiğimizde ‘eyvah’ dedim. İmam ‘ne oldu’ dediğinde senin kafanda şapka var. Üstad bizi böyle kabul etmez. ‘Ne yapalım’ dedi. Birlikte bir taşın altına onu sakla dönüşte alırız, dedim. O da öyle yaptı. Sonra Üstad’ın yanına vardık, elini öptük, şapka hakkında bir soru sorduk. Üstad’da bize, kardeşim, siz bir sahradasınız kafanız yarılmış kan akıyor, ölüm tehlikesi var. O kan akan yere bir şey bırakmanız lâzım ki kan dursun. Öleceğinizi bilseniz bile o şapkayı alıp koymayın, ölün. Kalkacağımız sırada Üstad’a bu arkadaşın bizim köyün imamı olduğunu, dişlerinin ağrıdığını, bir duâ yapmasını talep ettim. Üstad elleriyle imamın çenesini sıvazlayarak ‘Kardeşim gıybet etme, gıybetin maddî cezası diş ağrısıdır’ dedi. Ayrılacağımız zaman bize aşağıda bıraktıkları şapkayı da oradan kaldırmamızı söyledi.”
Van Bediüzzaman Mevlidi’nden önce Van’a gelmenin avantajlarını devam ettiriyorduk. Erek Dağı ve Üstad’ın kışın kaldığı Karpuzalan (Çoravanis) Köyü camii ile bazı talebelerin medfun olduğu kabristanı ziyaret ettikten sonra Van’lı Mustafa Şahin Ağabeyimizin rehberliğinde Ramazan Oruç Hocam, Necati Sevgin Ağabeyle birlikte uzaktan bakıldığında adeta oturmuş bir deve vaziyetini andıran ve yekpare bir kayadan oluşan muhteşem Van Kalesi’ni ziyarete başladık… Van Büyükşehir Belediyesi’nce giriş ücretli hale getirilmiş… Girişteki tarihi “Van Evleri”ne numune olarak yapılan yapılar enteresandı. Van Kalesi girişinde güzel bir park ve çay-kahve içme alanı da tesis edilmiş… Tabiî ki ücretli… Her ne ise bizim için önemli olan Van Şehri, Van Kalesi, Erek Dağı, Horhor Medresesi, Nurşin Camii gibi mekânlarda Bediüzzaman Said Nursî ile alâkalı yaşanan, aktarılan hatıralar ve olaylardı… Rahmetli Hilmi Doğan Ağabeyimizin dile getirdiği gibi Van’a aziz Üstad’ın hatıralarının arasına gözü yaşlı ve ağlayarak girmiştik…
“Van Kalesi, Horhor Erek,
Şevkinden raks etse gerek…
…..
Van’da bir bambaşka gün var,
Ak gönüllerde düğün var.
Bulutlar başında boz duman gibi
Burçların yaralı bir ceylan gibi,
Binicisiz kalmış, Küheylan gibi…
Gözlerinde yaş var üzgünsün Erek!..
Ben de sencileyin ağlasam gerek.
Geldi nesl-i cedid! Ağlama Erek,
Karlar giyin, karalar bağlama Erek…”