Bir Nur Talebesinin hayatında kudsi Nur hizmetleri, Kur’ân hizmetleriyle alâkalı değişmez standartları ve benimsediği prensipleri ve kuralları vardır.
Birincisi, kendisini muhatap alır. Kendi nefis ve şeytanını susturmaya çalışır. Terbiye eder.
İkincisi, cemaat olmanın manası Risale-i Nur Talebelerinde iman, Kur’ân, İslâmiyet daireleri, hizmetlerinin teşkil ettiği büyük bir çadır olan şahs-ı maneviye dahil olmaktır.
Üçüncüsü, Risale-i Nurlar’ı kendi malı, kendi telifi gibi bilir. Telif ve neşir noktasındaki hizmetlere maddî manevî iştirak etmeye çalışır. Ve bu ilânat ve neşriyatı hayatının en büyük ve mühim bir vazifesi bilir.
Dördüncüsü, Risale-i Nurlar’la iman, Kur’ân hizmetlerine kanaat eder. Üstad Bediüzzaman’a sadâkatta bulunur. Ve Risale-i Nur’un haricinde iman hizmeti için başka Nur aramaz, hele hele siyasî rüzgârlara kapılıp gitmez.
Beşincisi, uğraştığı, kabul edip çalıştığı, hayatının gayesi ve neticesi bildiği; “Risale-i Nur ve şakirtlerinin meşgul olduğu vazifenin ruy-i zemindeki bütün muazzam mesailden daha büyüktür…” hakikatine göre hareket eder, hayatını buna göre tanzim etmeye çalışır.
Yukarıdaki şu beş cihetle de takvayı esas alarak Sünnet-i Seniyye’ye ittibaı kendisine gaye ve hedef ittihaz ederek hizmet-i imaniye ve Kur’ânîyedeki hizmetlerde bulunmaya çalışır.
Hal böyle iken kendi kendisine hizmetler icat edenler veya Üstad Hazretleri’nden bu yana yapılagelen hizmetlerle iktifa etmeyenler hüsrandadır.
Nur’un hizmet daire ve kuralları haricinde kurallar, prensipler, düsturlar ihdas edenler zarardadır.
Risale-i Nur okumalarında ve anlamalarında muvaffak olmak Risale-i Nur hizmetlerinde esastır. Bu konuda muvaffak olamayanlar, boş kalanlar; boşluklarını başka malûmatlarla ve malayaniyatla ve de nefsî, şeytanî, dünyevî bilgilerle doldurmak mecburiyetinde, zorunda kalırlar.
Ya usûlüne uygun iman, Kur’ân hizmeti; ya da hiç bu yolda olmamak! Çünkü ehl-i küfre, dalâlete ve ehl-i ilhada yardımcı olmak ihtimali var!..
Çok büyük bir istekle, çok büyük bir gayretle ve çok büyük bir dikkatle Risale-i Nurlar’a okuyarak sahip çıkmak, anlamaya çalışmak ve anladıklarımızı ilk önce kendi hayatımızda tatbik etmek sonra muhtaç olanlara bildirmek bizim dünya ve ahiret için en önemli bir vazifemizdir. Bu vazifede ihmalkârlık, geri kalmak, sırtını dönmek veya Allah korusun yoldan çıkmak büyük bir talihsizlik ve zarar olacaktır.
“Cihan saltanatından daha ziyade kıymettar bir müjde-i Kur’ânîye, bir beşaret-i semavîye” ye bizler inşallah mazhar ve muhatap olalım ve inşallah selâmet-i kalp ve iman hizmetleriyle kabre imanlı olarak girelim.