Çocuk dünyaya geldiği zaman bebekken ilk ilânat olarak, ağlar ve bağırır: “Ben geldim, ben varım!..” Hayatı vücudla süslendirip veren Allah’ın varlığını ve birliğini insanlara ve cinlere, ruhanî varlıklara ve bütün dünya ahvaline ilân eder... Hem de bağırarak ve ağlayarak...
Çocuğun bu ilânatı esnasında çocuğun geldiği âlemden verdiği haberdir... Bu dağdağalı ve karmakarışık Dünyanın da kendisine ilk izahıdır. Ama Allah’ın varlığının ve tek oluşunun ilk şahitlik eden hal ve ifadesidir bebeklerin ağlaması...
Tek bir olan Allah’tan, tek bir ağlama sesiyle istiyor ve her istediğine yine Allah’ın havl ve kuvvetiyle kavuşuyor. İşte bu fiilî durum ve ilânat bizlere ebeveyn ve eğitimci terbiyegedârlara fevkalâde bir ders ve ibretli bir izahtır.
Çocuklarımız ilk dünyaya adım attıklarında hem hal hem de kâl dilleriyle ilân ettikleri bir olan Allah’ın varlığının ve birliğinin kendisine unutturulmamasını, ömrü boyuncu bu inancı ve birliğin varlığının canlı tutulmasını istiyorlar. Bizler bütün terbiye ve eğitim faktörleri olarak çocuklarımıza tek bir Allah fikrini ve inancını hem fiilî hem de söylem olarak öğretmeli ve onun bu yolda devamlı kalması ve gidebilmesi için takviye eğitimlerini vererek bu fikri canlı tutabilmek adına büyük bir çalışma ve gayret içerisinde olabilmeliyiz.
Tek bir yaratıcı fikrini, Allah’ın varlığı birliği noktasından çocuklarımıza izah, ispat ve sabırla gösterip öğretemezsek, çocukta iman ve inançlar noktasından eksiklikler, boşluklar oluşur. Bizlerin dolduramadığı boşlukları ve gideremediği eksiklik, noksanlıkları ise ehl-i dalâlet ve ehl-i küfür, yoldan çıkmış sapıklar ve zındıklar ile ehl-i sefahatle, ehl-i dünya Allah korusun doldururlar. Bunlar yaşa başa bakmadan daima çocukluktan başlayarak bir açık, bir eksik, bir noksanlığı inanç yönünden bekliyorlar ki hemen doldursunlar. Çocukların safî zihinlerini bâtıla ve boş inançlara; Dünyanın her türlü metaını alet ederek zihinleri çelsinler, dağıtsınlar ve kendi bâtıl inançlarına râm etsinler.
Safî ve fıtrî yaratılıştaki çocuklarımızın kafalarına ilk yerleştirilecek inanç ve fikir tek ve bir olan Allah’ın varlığı ve birliği olmalıdır.
Bu konuda eğer ebeveyn kendilerini yetersiz hissediyorsa, inançlı öğretmenlerden, eğitimcilerden yardım almalıdır. Eğer bu imkânda yoksa muhakkak güvenilir, bilinen ve itimat edilebilen dindar, dini bilgileri sahih ve sabit olan insanlardan yardım alabilmelidirler. Dinî bilgilerin öğretilmesinde eğitimcilerin muhakkak bir şekilde çocukların zihinlerinde bir boşluk ve şüpheye yer bırakmadan tek bir olan Allah fikrinin ve inancının tam ve eksiksiz olarak öğretmeleri ve yerleştirmeleri; çocuklarımızı hem dünyevî, hem de uhrevî zarar ve tehlikelerden, vartalardan ve tuzaklardan muhafaza edecek ve koruyacaktır.
Tek bir Allah fikri çocuğun bütün öğreneceği dünyevî ve uhrevî bilgilerin temel taşıdır. Bu taşın yerine konmasında ihmalkâr olmak demek: çocuğun hem dinini, hem dünyasını karartmak demek olur.