|
Irkçılığa karşı çıkılması gereken bir yürüyüşte, “Hepimiz Ermeniyiz” demek bizatihi ırkçılık değil mi!
Hrant Dink’in cenazesi sonrası neden ifratla tefrit arasında gidip gelen ve ortayı bulamayan bir toplum olduğumuzu düşündüm.
100 bin kişi olduğu söylenen bir kitle yürüyor.
Çoğunluğun elinde pankartlar.
Bir grup pankartta yazan slogan dikkatimi çekiyor: “Hepimiz Ermeniyiz.”
Allah Allah...
Irkçılığa karşı çıkılması gereken bir yürüyüşte, “Hepimiz Ermeniyiz” demek bizatihi ırkçılık değil mi!
Ben Ermeni değilim.
Ermeni yurttaşlarımızla, yurttaşımız olmayan Ermenilerle ve hiçbir ırkla bir sorunum yok ama ben Türküm.
Ama ne yazı yazarken, ne gazetecilik yaparken, ne de başka bir eylemim sırasında Türklüğümü öne çıkarma gereği hissediyorum.
Çevremle ilişkilerimi kurarken onların hangi ırktan, hangi kökenden geldiğini önemsemiyorum.
İnsani değerlerini, aklını, tavrını önemsiyorum ama ne ırkı, ne derisinin rengi, ne de dini inancı beni ilgilendiriyor.
Irkı, dini, rengi negatif bir ayrımcılığın gerekçesi yapmadığım gibi, pozitif bir ayrımcılığın da gerekçesi yapmıyorum.
Hrant Dink’in öldürülmesine de “Namuslu bir aydın, düşünen bir kafa, barışçı bir yaklaşım içindeki kişi” olduğu için ama her şeyden önce “insan” olduğu için üzülüyorum, onu öldürenlere “Bir insanı öldürdükleri için” lanet okuyorum.
Hepimiz Hrant Dink olabiliriz, hepimiz Fırat Dinç de olabiliriz.
Ama hepimiz Ermeni değiliz.
Hepimiz Türk de değiliz.
Hepimiz insanız.
Sabah, 24.1.2007
| 
