Evet, bu sene ikincisi düzenlenen Geyve Külliyat Bitirme programından bahsediyorum. Bu program hakkında gazetemizde birçok yazı çıktı. Bu yüzden program muhtevasını değil de, bu programın içinden biri olarak kendi gözlemlerimi aktarmak istiyorum.
Programa gelmeden önce çoğumuz ilk olarak nefsimizle ve daha sonra muzır haşerât diyebileceğimiz birçok engelle savaşmak zorundaydık. Dışarının bin bir çekiciliğine ve cazibesine rağmen Allah’ın inayetiyle buraya gelmeyi başardık. Çoğumuz burayı görünce biraz şaşırdık. Çünkü burası tabiatın içinde tam bir okuma alanıydı. Dış dünyadan uzakta nefsimizle baş başa kalabileceğimiz bir yerdi.
Geyve ormanlarıyla olan tanışma faslından sonra odalarımıza yerleştik ve 50 farklı mizacın tanışma faslına geçildi. Birbirimizle tanışmak kolay olmadı, ama bu engeli gönlümüzdeki Nur bağlarıyla aştık. İlk başlarda Külliyat’ı nasıl bitireceğim telâşı vardı. Bu telâşı da Muhittin, Furkan, Faruk, Ali, Melih, İsmail, Abdullah, Mehmet, Nurullah Ağabeylerimizin bize her gün verdikleri azim ve şevkle giderdik. Buradaki ağabeylerimiz, Üstadımızın önerdiği “nâsihlik” görevini en iyi şekilde yaparak bizim hırsımızı çok hayırlı bir iş olan “Külliyat Bitirme” işine yönlendirmeyi başardılar. Aşçımız Muammer Ağabeyin namazlardan sonra söylediği şiirler şevkimize şevk kattı. Ara ara bizi ziyarete gelen ağabeylerimiz de bize ayrı bir şevk verdiler. Burada gündüz okuduğunu yeterli bulmayıp sabahlara kadar okuyanlardan, yemek sırası beklerken eline kitap alıp okuyanlara kadar ve hatta yemek yerken dahi okuyarak büyük bir azim ve sebat gösteren kardeşlerimiz var. Hepimiz bu çabalarımızın semerelerini yavaş yavaş almaya başladık. Birçoğumuz Külliyatlarını bitirdi. Artık arta kalan zamanlarda Kur’ân okunuyor. Ayrıca burada yaptığımız tesbihatlarla birlikte kuşların, böceklerin ve ağaçların zikirlerine ortak oluyor ve sanki onların zikirlerini kalbimizde hissediyoruz.
Burada (Geyve’de) Üstadımızın şu sözleriyle bizlere seslendiğini hisseder gibi oluyorum:
“Ey üç yüz seneden sonraki yüksek asrın arkasında gizlenmiş ve sakitane Nur’un sözünü dinleyen ve bir nazar-ı hafî-i gaybî ile bizi temaşa eden Said’ler, Hamza’lar, Ömer’ler, Osman’lar, Tahir’ler, Yusuf’lar, Ahmet’ler vesaireler!..”
Bizler inşâallah üç yüz seneden sonraki Aziz’ler, Can’lar, Furkan’lar, Ahmet’ler, Enes’ler, Bekir’ler, Emre’ler vesâireleriz. Başımızı kaldırıyor ve Geyve ormanlarından bütün dünyaya avazımızın çıktığı kadar “Sadakte Üstadım” diyoruz. Cennetâsâ bir köşe olan Geyve ormanlarından Risâle-i Nur’un telsiz telgrafıyla Üstadımızı dinliyoruz. Programımızın sonunda gideceğimiz Barla gezisinde ağabeylerimizin elleriyle “50 farklı bahar hediyesi” olarak sunulmayı büyük bir sabırsızlıkla bekliyoruz.
Bu duygular içinde son sözlerimi söyleyip yazımı bitirmek istiyorum. Biz burada nesl-i cedid olma yolunda büyük bir adım attık. Diğer bütün kardeşlerime de bu programı öneriyorum. Arkadaşlar! Kaybedeceğiniz tek şey günahlarınız olacaktır. Bu programda fikir dünyanızı ikiye katlayacağınızı garanti ediyorum. Son olarak sizlerden ricam, bize fazla nazar etmeden bizlere bol bol duâ etmeniz.