Hele ki gençken yapılan hatalardan çıkarılan dersler o kadar tesirli ve önem arzeder ki, Allah katında o insanın değeri yükselir. Önemli olan yaptığımız hataların farkına varıp hemen terk etmek, Allah’a tevbe etmektir.

Ancak özellikle gençken bazı şeylerin kıymeti anlaşılmıyor. Yapılan günahlar artık o kadar sıradanlaşmış ki günah olduğu fark edilmiyor. Ancak bir gün bu gençlik gittiğinde anlaşılacak her şey Cahit sıtkı Tarancı’nın dediği gibi; 

“İçimi titreten bir sestir her gün. 

Saat her çalışında tekrar eder: 

‘Ne yaptın tarlanı, nerede hasadın? 

Elin boş mu gireceksin geceye? 

Bir düşünsen yarıyı buldu ömrün. 

Gençlik böyledir işte, gelir gider; 

Ve kırılır sonra kolun kanadın; 

Koşarsın pencereden pencereye.’

Bediüzzaman Hazretleri ise şöyle der: “Perestiş ettiğin nefis ve heva ve meftun olduğun gençlik ve hayat zayi olup kaybolacak, senin elinden çıkacaklar. Fakat günahlarını, elemlerini sana bırakıp boynuna yükletecekler.”

Gençlik herkesin elinde bir ateş parçası gibi tutmasını bilene parlar, ısıtır. Bilmeyeni yakar. Kimisi şikayet eder gençliğinden, kimisi ise iftihar eder. Çünkü günahlarla geçen bir ömrün sonu Cehennem azabı olacaktır. Ancak iyi ve güzel işler yapıp günahları terk edenlerin hali ise dünya ve ahirette Cennet hayatıdır. Gençlik insan hayatının özeti ve imtihanının temel taşlarından biridir.

Ah o gençlik ki, ne şiirlere bahis olmuş! Kiminin şiirinde ve kiminin mezar taşında. Gençler ümitsiz, heveslerinin peşine gidiyor. Sebebi, “bu kadar günaha dalmışız geri dönüşü olur mu” diye düşünmeleridir. Halbuki Allah affedicidir, affetmeyi sever. Her şey gençken güzel diye boşuna demiyorlar. Yolun yarısına geldiğinde anlıyorsun hayatın fani olduğunu. Tarancı gibi diyenler çoktur:

“Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.

Dante gibi ortasındayız ömrün.

Delikanlı çağımızdaki cevher,

Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,

Gözünün yaşına bakmadan gider.

İnsan genç olsun, yaşlı olsun fark etmez, ölüm her an gelebilir. Azrail (a.s) her an ‘Sıra sende’ diye seslenebilir. O yüzden hazırlıklı olmalı. İnsan yaşarken yapacak tevbesini, işlediği günahı terk edip, hatasını anlayacak.

Üstad Bediüzzaman ise insanın zerrelerine kadar tesir eden şu tespitleri yapar: “Sizdeki gençlik kat’iyen gidecek. Eğer siz daire-i meşruada kalmazsanız, o gençlik zayi olup başınıza hem dünyada hem kabirde hem ahirette kendi lezzetinden çok ziyade belâlar ve elemler getirecek. Eğer terbiye-i İslâmiye ile, o gençlik nimetine karşı bir şükür olarak, iffet ve namusluluk ve taatte sarf etseniz, o gençlik manen bâkî kalacak ve ebedî bir gençlik kazanmasına sebep olacak.” 

O yüzden dünya, ‘haydi dışarı’ demeden aklımızı başımıza almakta fayda var.