Ağır krizle ekonomi can çekişiyor. Enflasyon azdıkça azıyor; AB ülkelerinde yüzde 1, OECD’de yüzde 4 olan gıda enflasyonu resmî rakamlarla Türkiye’de yüzde 32, gerçekte yüzde 60’ları aşmış.
Yine TÜİK’in verileriyle yüzde 14’ü aşan, ancak tarım işsizleriyle iş aramaktan vazgeçen gerçek işsizlerle işsizler ordusu on üç milyonu bulmuş. Son üç ayda 482 bin şirket icralık olmuş. 2018 itibarıyla icra dairelerinde biriken dosya sayısı 289 bine ulaşmış.
AKP iktidarı öncesinde dünyada tarım ve hayvancılıkta kendi kendine yeten yedi ülkeden biri olan Türkiye, samandan soğana her şeyi ithal eder duruma düşmüş. Tarımın çöküşü, en son İsrail’den 174 milyon dolara 45 bin ton tohum alınması haberleriyle ortada.
Bu arada Sayıştay denetçi raporlarına göre İstanbul Belediyesi’nin bir şirketi olan İSPAK’ın 5 yılda 5 milyar 300 milyon lira ciro etmesine karşı sadece 20 milyon kâr etmesi ve 1765 araç kiralanmasıyla her 5-6 belediye personeline bir aracın kiralanması; Ankara’da bir tek dinozorların boy gösterdiği Anka Park’a harcanan para ile 40 bin dairesinin yapılması vahim israfı ortaya koyuyor.
Ve bütün bunlara karşı, Türkiye’nin devâsa iç ve dış meseleleri ve İstanbul’un problemleri gizleniyor. Gerçek gündem, bir defa daha basit politik polemiklere boğduruluyor.
Siyaset, hâlâ bir televizyon tartışmasındaki moderatörün görüşmeleri, söylenip söylenmediği tartışılan bir “lâf” üzerinden yürütülüyor. “Tehditlerle, korkularla, hîlelerle” kamuoyu saptırılıyor.
Peki, siyasî rant ve koltuğu kaybetmemek uğruna değer mi?
TESBİT
“Mal varlığı” karambolu
Televizyon tartışmasında dikkat çeken konulardan biri de mal varlığı beyânına dair ifâdeler oldu.
“Sosyal medyada her ikisinden mal varlığınızı açıklamanızı istiyorlar. Siyasete girmeden önce ne kadar paranız vardı, şimdi ne kadar. Belediye başkanı seçilirseniz mal varlığı beyânında bulunur musunuz?” sorusuna önce “Kamu görevlisi olduğumuz mal varlığı beyanında bulundurmaya mecburuz. 16 yıldır malvarlığı beyanı veriyorum. Her sene değişiklik olursa yeniliyoruz. Kamuoyuna açıklama diye bir âdet yok” diye “gereksiz” gören AKP adayının cevabı dikkat çekti.
Ancak moderatörün, “Âdet olsun” talebi üzerine, “Benim açımdan hiç fark etmez. Ama herhangi bir dava konusu oldu mu malvarlığı mahkeme tarafından talep edilir, dosyaya konur. Benim açımdan bir sakıncası yok” diye konuşması, Yıldırım’ın milletvekillerinin Meclis’e verdiği ve kapalı zarflara konulup kasalarda saklanan “mal varlığı listesi”ni yeterli gördüğünü gösteriyor.
Diğer yandan hemen akabinde, sorulmadığı halde “Çocuklarımın mal varlığının zaten bir koruması falân yok. Onlar ticaretle uğraşıyorlar, onlarınki kamuya da açık. Herkes bakar. Bu konuda davalar da oldu…” sözlerini sarfetmesi, “Köy evinde doğan Binali Yıldırım’ın çocuklarının 17 şirketi, 28 gemisi ve iki de süper yatının olduğu”na dair iddiaları sözkonusu etti.
Kısacası, “Malvarlığı” meselesi yine karambole getirildi. Yıldırım, “biz zaten mal varlığı listeni veriyoruz” diyerek, konuyu geçiştirdi. Ve bu durum, bu konudaki istifhamları daha da derinleştirdi. Oysa kamuoyu, adayların, kendilerinin, çocuklarının ve birinci derece yakınlarının mal varlıkları listesinin kapalı zarflara konulup saklanmasını değil, servet beyânlarının açıkça halka beyânla kamuoyuna açıklanmasını istiyor. Peki neden?