|
Güfte: İzzet
Beste: Dede Efendi
Rast getirip fend ile sayd etti hümayı
Düşdü o dem hatıra bir beste Rehavi
Şu’le gerek nağme-i Nikriz’e giderken
Vardı gönül Pençgeh’e etti kararı.
Anda durup, eyledi Mahur’u temaşa
Düm de re lel la ile gösterdi Neva’yı
Şavk ile Uşşak’a varıp bu dil-i mehcur
Eyledi tanbur ile bir nağme Beyati
Sonra Nişabur’a kadem basdı o yerde
Semt-i Nihavend’den alıp ol meh-i tabı
Bu gece ah-u figanım çıkdı Nühüft’ e
Vakt-i Saba’ya varıcak sardı miyanı
Etdi gönül çare kılıp Çargeh okundu
Aldı ele nayı hemen tuttu Dügah’ı
Saydı Hüseyni’de tamam nağmeyi bir bir
Eyliyecek sazı eda devr-i Hisar’ı
Oldu muhayyer o güzel başladı cevre
Buse için eyliyecek gizli niyazı
Kuy-i Hicaz’a varacak payine düşdüm
Etti o Şehnazile bir kere nigâhı
Rahatülervah ile kıldı bana İzzet
Bir kere koyvermedi ol Bestenigâr’ı
Şevk –ı Irak’la verilen nağmeye revnak
Evc ile etti bu gönül hayli makamı
Kâr-ı Natık: Türk Müziğinde oldukça uzun ve bestelenmesinin de büyük ustalık istediği eserlerdir. Makamın isminin geçtiği her mısra, bu makamda bestelenir. Dede Efendi’nin Rast Kar-ı oldukça meşhurdur.
| 
