Evet kâinat bir kitap ve bu kitabın içerisindeki her bir bitki, hayvan, insan hatta cansız varlık bize Allah’ı anlatan, tanıtan ve sevdiren birer ayet veya mektup.

Kâinat kitabı okunmayı bekliyor. Kâinat kitabındaki ayetler “Bir saat tefekkür bir sene nafile ibadetten daha hayırlıdır” hadisine kulak verip kendilerini okuyup Rabbini tanıyacak ve tanıdıkça daha çok sevecek mü’minleri arıyor. 

Günlük koşuşturma içerisinde ne yazık ki tefekkür vazifemizi yeterince yerine getiremiyoruz. Bir de büyük şehirde yaşıyorsak rahmetin coştuğu bahar mevsiminde sanki tren vagonlarına konulup bize hediye olarak gönderilen meyve sebzeleri sadece market veya pazardan alıp tüketiyoruz. Onların büyüme aşamalarındaki mucizevî halleri tefekkürden mahrum kalıyoruz. İşte bu manalarla balkonumdaki boş bir saksıya ektiğimiz üç salatalık tohumunun gelişme aşamalarını seyrederken alemimde canlanan manaları paylaşmak istiyorum.

Öncelikle salatalık tohumu diye aldığımız tohumları saksımıza ektik. Rabbim tohumların içindeki bana gizli, görünmeyen kader programını fethetti, açtı. Salatatalık yerine başka bir sebze ortaya çıkmadı. Tohum toprağı delip büyümeye başladıktan sonra 22. Söz’de “Zerre kadar şuuru olmayan, gayet hakîmâne işler görüyor” cümlesine mâsadak oldu. Bu cümlenin haşiyesinde “kendi kendine yükselmeyen ve meyvelerin sıkletine dayanmayan üzüm çubukları gibi nâzenin nebâtâtın, başka ağaçlara lâtif eller atıp sarmalarına ve onlara yüklenmelerine işaret” edildiği anlatılıyor. İşte balkonumdaki salatalık büyümeye başlayıp etrafa tutunup yükselmek için lâtif eller atmaya başladığında bu cümledeki manaları daha iyi anladım. 

Salatalık bitkisi büyüdükçe etrafa daha sağlam tutunup salatalık meyvelerinin taşıyabilmek için destekler arıyor. Bu etrafa attığı lâtif eller o kadar hassas ki ben bazen onları saksıya bağladığım iplere dokundurup 3-5 dakika beklediğimde o ipe dolanmaya meylettiğini gördüm. Bir saat sonra baktığımda ise ipe dolandığını ve sonrasında da ipe defalarca dolanıp çok sağlam bir destek yaptığına şâhit oldum. Kendisinin şuurlu bir varlık olduğunu iddia edemeyeceğim salatalık bitkisindeki bu hal Hakîm ismini anlatıyor.

Bitkimde koca koca yapraklar çıkmaya başladı. Fakat bu yapraklar balkonumda güneş vuran taraftan çıkıyordu. Yani salatalığımın güneş vuran sağ tarafında 20 yaprak varsa sol tarafında 1-2 yaprak çıktı. Bu açıkça meyvelerini güneşten korumak istediğini bana düşündürdü. Geçekten de büyüdükçe daha çok güneş alan üst taraftaki yaprakların aşağıdakilere göre daha büyük olduğunu fark ettim. Diğer taraftan alt tarafta olgunlaşan salatalıklar koparıldıktan sonra yapraklarının sararıp sanki artık benim vazifem kalmadı deyip kendilerini feda ettiklerini gördüm. Ve hayretler içerisinde salatalık yapraklarının şefkatle evlatlarını güneşten korumak için güneş ışınlarına kendilerini muhatap ettiklerini, evlatları büyüyüp gittikten sonra da kendilerinin de yaşamaya ihtiyaç kalmadığını düşünerek sararıp solduklarını gördüm. Salatalık yaprakları meyvesine acıyıp bu hali gösteremeyecek olması bana Rahîm ismini anlatıyor.

Salatalık meyvelerinin çıkacağı yerlerden önce sarı rengiyle bana dikkat et diye haykıran çiçekler çıktı. Evet o çiçek burada Rabbin’den sana bir hediye gelecek, Rabbin sana bu incecik gövdesi olan bitkiden topraktan çamurlu su içerisinden bir mucize gösterip ikramda bulunacak diye dikkatimi çekiyordu. Gerçekten de bir süre sonra çiçek soldu ve aynı yerde salatalık meyvesi büyümeye başladı. Bu hal bana ikram etmeyi çok seven Kerîm ismini hatırlattı.

İşte böylece bana bir salatalık bitkisini üstad yapıp Rabbimin isimlerini bir tabloyu seyreder gibi okumamı sağlayan Allah’a hamd-ü senâlar ettim. Evet dikkatli bir nazarla bakıldığında her şey bize Rabbimizi anlatan bir mektup. Açılmayı ve okunmayı bekliyor. Tefekkürle açılıp okunduğunda ise insan “Sanatında akılların hayrette kaldığı Allah her türlü kusur ve noksandan münezzehtir” demekten başka söz bulamıyor.