Sesimi bütün vicdanlara ulaştırması ümidiyle haykırmak istiyorum ve haykırıyorum: “BEN TERÖRİST DEĞİLİM ve hapishane koğuşunda tanıdığım, çeşitli meslek gruplarından bu insanlar da terörist olamaz.”

43 yaşındayım ve şimdiye kadar mahkeme koridoruna girmemiş bir insanım. Ben terörist değilim. Buradakiler de olamaz.

Şimdiye kadar polislik bir işim olmadı. Emniyet binasından içeriye girmedim. Hiçbir suça bulaşmadım. Kimseyle kavga etmedim. Herkesle iyi geçindim. Herkesin derdiyle dertlenmeye çalıştım.

14 kişilik bir koğuşta 30 kişi (sonra 27 oldu) kalan, ama halinden şikâyet etmeyen bir kimse terörist olamaz.

Hayatında eline silâh almayan bir insan terörist olamaz.

Hapishane koğuşunda bile “Ezan okunuşun da beraber namazımızı kılalım” diyen insanlar terörist olamaz. 

30 kişiye 4 tane Kur’ân-ı Kerîm’in düştüğü bir yerde, Kur’ân-ı Kerîm’in hiç boş kalmadan sırayla okunduğu bu hapishanede kalan insanlar terörist olamaz. 

Hapishane kantininden en çok tesbih-zikirmatik, Kur’ân-ı Kerîm ve kitap isteyen bu insanlar terörist olamaz.

Koğuşa gelen yemeğin İSRAF EDİLMEMESİ için öğütler veren, bunun için çareler arayan (...) Abi terörist olamaz.

Sabah namazı vakti, ekmek dağıtırken o gün koğuşa yetecek kadar ekmek almayı hesap eden ve görevliye her seferinde teşekkür eden (...) Amca terörist olamaz.

Gece yarılarına kadar, merdivende bulunan florasan lambanın altında Kur’ân-ı Kerîm okuyan Amca terörist olamaz.

Kitap okunabilmesi için gece geç saatlere kadar yanan lambadan rahatsız olan uyumakta zorlanan, fakat arkadaşı kırılmasın diye bir şey söyleyemeyen bu duruma katlanan insanlar terörist olamaz.

Daha çok kitap okumayalım gibi kendine hedefler koyan insanlar teröristler olamaz.

Kendisi ve eşi hapiste, en büyüğü 13 yaşında 3 tane çocuğu yaşlı dede ve ninesinin yanında olan, bulunduğu duruma tevekkül eden, sabır gösteren, elinden tesbihini düşürmeyen, eczanesi kapalı olduğu halde maaşını istemeye gelen işçisinin parasını veren (...) kişi de terörist olamaz.

Her şeye rağmen güldüren, yerinde duramayan, genç bir ruha sahip olan (60 yaşında), ama içten içe kor gibi yanan (...) abi de terörist olamaz. Sadece Kur’ân-ı Kerîm ve kitap okuyan, amca da terörist olamaz.

“Burada yapacağım en güzel iş Kur’ân-ı Kerîm öğrenmektir” diyen ve öğrenen hem de tecvitli ve sürekli okuyan (...) kişi de terörist olamaz.

Kendisini Kurban Bayramı öncesi ziyarete gelen yakınlarına “Şu toptancıya şu kadar bin borcum var ödeyin, yanımızda çalışanlara 1000’er TL bayram harçlığı verin” diye tembihleyen bir kişi terörist olamaz.

Koğuşa ilk geldiğimiz günlerde “Koğuşun işlerini (yemek dağıtımı, bulaşık, çay vb.) nöbetleşe olarak yapalım” denildiğinde “Biz hepsini yaparız, nöbetçiliğe gerek yok” diyenler terörist olamaz.

Kur’ân-ı Kerîm okuma sırasını 4 gözle bekleyen “SENDEN SONRA BEN VARIM HA” diye sıkı sıkıya tembihleyen, Kur’ân okuma yarışına giren bu insanlar terörist olmaz. 

Bahçeye nereden geldiği bilinmeyen bir atlı karıncanın, nasıl buradan çıkabileceğini düşünen (kendisi içeride olduğu halde) insanlar terörist olamaz.

Her birinin ayrı bir hikâyesi olan, çekilmesi zor çilelere katlanan bu insanlar terörist olamaz.

Diğer koğuş arkadaşlarım da terörist olamaz.

Kısa ve net bir ifadeyle; “BEN TERÖRİST DEĞİLİM, BURADAKİ ARKADAŞLARIM DA TERÖRİST OLAMAZ”

Ey, vicdanının sesine kulak verenler! Ey ahiret gününün sahibinin hesabından korkanlar! Bu cılız, ama içten sese kulak verin.

Sadece bu koğuştaki gözlemlerimi, izlenimlerimi dile getirmeye çalıştım. Vicdanlarınıza havale ediyorum.

HASBÜNALLAHÜ VE Nİ’MEL VEKİL

“Allah bize yeter ve O ne güzel vekildir.”