Kadim değerleri ile kavgalı bu nesilde artık din, insan davranışlarını kontrol eden ve düzenleyen etkili bir otorite olma özelliğini maalesef yitirmeye başlamıştır.

Doğru ile yanlışı tespit etmek için kullanılan, tek araç, kamuoyudur. Hemen hemen her yaş grubunda görülen bu dejenerasyondan en çok nasibini alanlar elbette gençler olmaktadır. Yapıp ettiklerinde mihenk kamuoyunun onayı olmuş, gizli ve mahrem kalması gereken her şey, görünür hale gelmeye başlamış ve bir süre sonra da gösterişe dönüşmüştür. 

İnsanlar yapıp ettiklerinde onaylanma ihtiyacından ötürü, olmadıkları kişiliklere bürünmeye başlamış,  fakat bu yeni kişilik formu, insanı bir süre hayal dünyasında yaşatmış sonrasında gerçek dünya fıtri olmayan bu formu kabul etmediği için bireyler gerçek dünyaya uyum sağlamayla ilgili problem yaşamaya başlamıştır. Yani fıtrat fıtri olmayanı reddetmiştir.

Neticede her şeyi çabuk tüketen, hızlı, haz duygusu ile hareket eden, her şeyin kendisine hazır sunulması sebebiyle hayatta amacı olmayan bu kişiler, artık bir noktada tıkanmakta ve yaşadıkları hayat üzerine durup düşünmeye başlamaktadır. 

Bu zamana kadar yaşadıkları hayatta bir takım boşlukların olduğunu ve bu boşlukların doldurulmasıyla yaşamlarının anlamlı hale geleceğini düşünen kişiler, çeşitli teskin edicilere yönelmiş bulunmaktadır.

İşte tam bu noktada insan bir yol ayrımına girmiş ya özüne dönerek uzaklaştığı değerlerini tekrar yaşamak ki bu sağ yol zahiren zahmetli ama emniyetli bir yoldur. Ya da zahiren hafif, bir sorumluluk ve yükümlülük getirmeyen, ama güvensiz ve sonu nereye varacağı belli olmayan sol yol.

Hayat boşluk kaldırmamaktadır. Eğer siz bu boşluğu hak ve hakikatle dolduramazsanız şeytanın kumandanlığındaki ifsat komiteleri doldurmaktadır. Şeytanın vaat ettiği bu sol yolda  sorumluk yok, bir yere ait olmak da yok, hesap vereceğiniz bir yaratıcı inanışı da yok, üstelik seküler hayat tarzından da vazgeçmeden yaşayabilirsiniz. Yeni Çağ İnanışları (new age) tam da bunun için üretilmiş, şeytani bir plandan başka bir şey değildir. Son elli yıldır kişisel gelişim, NLP ile başlayan bugün ise enerji şifacılığı ve türevlerine dönüşen bu yeni akımlar ciddi anlamda insanın manevi kodlarıyla oynamakta, narsist, sorumsuz, hız ve hazzın esiri kişiler üretmektedir.

Hasılı geleneksel olanın demode ve çağ dışı olarak isimlendirildiği, dini inanç ve pratiklerin gündelik hayattan çıkarıldığı, ait olmadan inanma modasının başladığı, ürün yelpazesi geniş, bireye özel-bireyin biricikliğini dikkate aldığını vurgulayan- onun anlam dünyasını canlandıracak, içindeki boşluğu –geçici- olarak dolduracak paketler sunma iddiasında bulunan bu akımlara karşı dikkatli olunmalıdır. 

Asır insanı, dünyanın merkezine yalnız kendisini yerleştirmiştir. Bununla birlikte taleplerini de mutlaklaştırarak özgürleştiği duygusuna kapılmıştır. Burada dikkat edilmesi gereken şey, birey gerçekte isteklerinin kaynağını ve meşruiyetini “ben”inden aldığı için haşa tanrılık temayüllerinin kuvvetlenmesidir. Yüceltilen benliğiyle sarhoş olan birey, sahte özgürlük duygusunu er ya da geç kaybedecektir. Yeniçağ inanışları ile insan, özgürlük vaatleriyle, nefsine ve dünyaya esir olmuştur. 

(Konu devam edecek )