ÜSTAD DİMDİK AYAKTA

Mukaddes bir gâyeyle, yola çıktı tır’ımız,

Tüm ülkeyi dolaşmak, alınan kararımız.

Edirne’den başladık, bu hizmet seferine,

Sebep oluruz belki, Nurların zaferine.

Muntazır herkes ona, alkışlıyor ayakta,

Coşku dolu muhabbet; her durduğu durakta.

Bu mukaddes dâvâyı, ancak bu tırlar taşır,

Bu tırla, hakikâtler, mü’minlere ulaşır.

Yüz otuz üç yaşında, yollara düştü Üstad,

Bineğin en büyüğü, ona oldu tahsîsât.

Gidemediği yerlere, şimdi; tek tek gidiyor,

Kulak verin Sözlerine, bir dinleyin, ne diyor.

“İmân; insanı, insan; belki de sultan eder;

İmânı elde eden, havf’a; bana mısın der.”

“Kadere inanan kul; bil ki, düşmez kedere,”

Allah izin verirse, gideceğiz her yere.

Üstad, bakışlarıyla, bakın dimdik ayakta,

Deccal ve avânesi, gark oluyor azapta.

Merakı tahrik için, tahşîdât yapıyoruz,

Tırla düştük yollara, envarı saçıyoruz.

Bediüzzaman Tır’ı; yollarda adım adım,

Benim de, tır’a binip, dolaşmaktır muradım.

Şimdi anlamak kolay, yep yeni külliyat var,

Güzel reklâm edersek, herkes bunları arar.

Senin ile bir kişi; gelse imâna eğer;

Tüm ibadetlerinden, alırsın katma değer.

İhyâ olur gidersin, hem dünya, hem ukbâda,

Parlar hep bir yıldızın, serâda, süreyyâda.

İşte budur gâyemiz; yoktur başka bir illet,

Nurlar âyine olsun, aydınlansın cemiyet.

Üstad’ın tasarrufu, himmeti bizimledir,

Biz el ele verirsek, Rabbimden nusret gelir

EYÜP OTMAN

25.09.2010