Kısa bir süre dahi olsa okumadığım veyahut dinlemediğim zaman içimde oluşan müthiş sıkıntı, bana hayatımda Risale-i Nur olmasa yapamayacağımı ve o ilâca her zaman ihtiyacım olduğunu gösteriyor.

Onlardan uzak kaldığımda kendimi sıkıntılı, gaflet içinde, Rabbimden uzaklaşmış, İslâmiyet’in değerlerinden taviz vermeye başlamış, neden yaşadığını, hedefini bilmeyen bir insan olarak buluyorum.

Risale-i Nur, kafam karıştığında, çıkmaza girdiğim zaman sorularıma cevap olan ve verdiği cevaplarla beni tatmin eden, bana beni anlatan, yolumu kaybettiğim zaman bana yolumu gösteren bir pusula…

Çoğu zaman aklımdan geçenleri sayfalarında bulduğum, “İşte burası da benim için, bana cevap için yazılmış” dediğim mu’cizevî bir kitap…

Bana hayatı sevdiren, bana ölümü sevdiren, hatta musîbetleri, sıkıntıları sevdiren, sabretmeyi, şükretmeyi öğreten, yaralarımı saran, iyileştirmeye çalışan bir iksir…

Var mı Risale-i Nur’dan başka ölümü bu kadar güzel anlatan?

Var mı musîbetlere, belâlara, sıkıntılara sabretmek ve hatta şükretmek gerektiğini onun anlattığı kadar güzel anlatan başka bir eser?

Başa gelen musîbetlere sadece sabır değil aynı zamanda şükretmek gerektiğini ben Risale-i Nur’dan öğrendim. Onun öğrettiği üç sabır omuzlanmadan nasıl dünya ve ahiret saadeti kazanılabilir ki?

Nurları tanımadan önce de okuduğum çok dinî kitap vardı, ama hiçbirinden Risale-i Nur’dan etkilendiğim kadar etkilenmedim. Hiçbirinin sözü böylesine tesir etmedi, hiçbiri beni bu kadar şaşırtmadı ve hiçbiri bu kadar etkileyici, ikna edici değildi.

“Kalpler ancak Allah’ı anmakla tatmin olur” âyetini anlamama vesile olan kitaptır Risale-i Nur… Onu okudukça bu âyeti çok daha iyi anlıyorum.

Zübeyir Ağabeyin dediği gibi biz Risale-i Nur’a safdilane bağlanmadık. Bu bağ öyle bir bağ ki kördüğüm gibi… Asla gevşemeyecek, çözülmeyecek, ayrılıp kopmayacak bir bağ inşaallah…

Risale-i Nur insanda bağımlılık yapar. Bu yola giren kolay kolay çıkamaz, çünkü orada kendini bulur.

O yüzden ne kadar çok muarızları olursa olsun, ne kadar kötülenirse kötülensin, kim ne derse desin Risale-i Nur’da böyle etkili bir çekim kuvveti varken biz ondan asla vazgeçmeyiz, geçemeyiz.

“Birimiz şarkta, birimiz garpta, birimiz cenupta, birimiz şimalde, birimiz ahirette, birimiz dünyada olsak, biz yine birbirimizle beraberiz. Kâinatın kuvveti toplansa bizi yüksek Üstad Said Nursî’den ve Risale-i Nur’dan ve bizi bizden ayıramazlar. Zira biz Kur’ân’a hizmet ediyoruz ve edeceğiz. Ahiret hakikatine inandığımız için, manevî olan bu sevgi ve tesanüdümüzü elbette hiçbir kuvvet sökemeyecektir. Çünkü bütün Müslümanlar saadet-i ebediye makarrında toplanacaklardır.” (Zübeyir Gündüzalp)

“Bizler bir inayet altında, gayet ehemmiyetli bir hizmette, ihtiyar ve iktidarımız haricinde bir dest-i gaybî tarafından istihdam ediliyoruz.” (Emirdağ Lâhikası)

“Cenâb-ı Hak bizleri dâvâ-i Kur’ânîyede BÜYÜTSÜN, YÜRÜTSÜN, ÇÜRÜTSÜN.” (Ceylan Çalışkan)