Zamanın asıl sahibine teslim olup, asrın yangınından uyuyarak kurtulan yedi mütevekkil insan.

Zaman değişti, asır başkalaştı. Dünyayı mahveden zalim hükümdarların yerini, insanın ahiretini karartan küfür zulmetleri aldı. Artık ateşe atılmıyor bedenler belki, ama ruhlar alev alev iman yangınlarında. Taşlarla ezilmese de iman edenler, taştan ağır günah yüküyle belleri bükülmüş durumda. Gözle görünen zalim bir hükümdar yok belki, ama nefisler hükmediyor akla, kalbe, ruha...

Vicdanların sesini kısıyor enaniyet çoğu zaman. Uhuvvet rabıtalarını birer birer koparıyor dinsizlik cereyanları. Bu asır ki kardeş kardeşe düşman, bu asır ki zifiri karanlık.

Karanlıklar içinde parlayanlar da var ellerindeki nurla. Asrın yangınından, zulmetinden uyanarak kurtulanlar. Gözlerini Allah için bir mağarada kapatan Ashab-ı Kehf misali, nefsin oyunlarına, şeytanın aldatıcı desiselerine karşı gözlerini açıp gaflet perdesini yırtanlar… Karanlıkları asrın iman nurlarıyla aydınlatma görevini üstlenen ahirzamanın uyananları. 

Bir rüya-ı sâdıkanın vesile olduğu bu hizmet, asrın küfür karanlıklarını asrın tefsiri, asrın güneşi Risale-i Nurlar ile aydınlatıyor inşallah. Yıllar önce Risale-i Nur’da fâni olmuş bir ablamızın vesile olduğu bu hizmetin mekânı ise her yerdir. Hergün helâl rızka talip olup, evlerinden çıkan ablalarımız, aynı zamanda ahiretleri için de çalışmakta. Eller işliyor gibi görülsede dünya için, kalpler nefse hakim, ruhlar Allah için uyanmakta. Fırsat buldukları her dakika Allah’tan bahsedip, Kur’ân hakikatleriyle Rablerini tanımaya çalışan bu güzel insanlar, çalıştıkları  fabrikayı bir nev’î medrese-i nuriyeye çevirmişler elhamdülillah. Her hafta Cuma Ashab-ı Kehf adıyla toplanıp iman hakikatlerini birlikte mütalâa ediyor, bu hizmete yeni dahil olan ve iman yangınından Kur’ân’ın nuruyla kurtulan mü’mine kardeşlerimizin sevinçlerine ortak oluyoruz. Tesettür hakikatini dinledikleri iman dersleriyle  âlemlerine yerleştiren ablalarımızı tekbirle, tebriklerle, ilâhilerle ve göz yaşlarıyla kutluyoruz. Yolu Eskişehir’e düşen bütün kardeşlerimizi de bekliyoruz bu nurlu hizmete. Nefsin hükümdarlığa iman hakikatleriyle karşı koyan ve yeni tesettüre giren ablalarımızdan Derya Ün Ablamızın samimî düşünceleri ifade eden bir mektubu:

“Siz değerli dostlarım, ablalarım;

Sizleri tanıdım ya Elhamdülillah! Ama aldığım Risale-i Nur derslerinden biliyorum ki Elhamdüllillah demek yetmez.

Paran, halin, vaktin yerindeyse, Elhamdülillah dedin yetmez zekât vereceksin.

Çok zenginsin Elhamdülillah dedin, yetmez hacca gideceksin.

Çok inanıyorsun Allah’ı tanıdın şükrettin yetmez, namaz kılacaksın.

Risale-i Nurları tanımaya başladın, öğreniyorsun, okuyorsun, Elhamdülillah dedin yetmez, arkadaşlarına da anlatmak zorundasın... 

Mum ışık veriyor, ama puf deyince sönüveriyor, güneş ışık veriyor, sönüyor mu?

İşte bütün bu Risale-i Nur ışığında aldığım derslerden, kendisine şeyh, hoca denilmesini kabul etmeyen büyük Üstad Bediüzzaman Said Nursî diyor ki: 

‘Ben üzümün kurumuş dalıyım, ben kurudum, öldüm, gittim. Ben gittim hakikatler var.’

İşte bu büyük Üstad Allah’ın yolundan nasıl gidilecek hepsini bildirmiş.

Dinsizleşmenin ve Batılılaşmanın cereyan ettiği şu âhir zamanda, Peygamber Efendimiz’in (asm) evlâtları, ümmeti olarak Kur’ân-ı Kerîm’e sımsıkı sarılmamız, yapışmamız, gaflet uykusundan uyanıp, etrafımızdakileri de bu uykudan uyandırmamız, imanımızı kuvvetlendirip iman hakikatlerini öğrenmemiz gerekiyor. Çünkü bütün uyuyanları uyandırmaya, bir uyanık yeter! Emrime uyun diyor Rabbimiz, lebbeyk.

Al-i İmran Sûresi 185. Âyeti: ‘Her canlı birgün ölümü tadacaktır. Kıyamet günü herkes kendi hesaba çekilecektir.’ diyor.

İmanımızı kuvvetlendirmek ve kendimizi, ailemizi, sevdiklerimizi muhkem bir kale içine alıp, bu fâni dünyada güzel yaşayıp, ahiretimizi kazanmak için;

Yaşasın Risale-i Nurlar!

Yaşasın İman Hakikatleri!

Rabbim ihlâsla başlayıp ihlâsda devam eden bu hizmette kardeşlerimizi daim kılsın. Cenâb-ı Hak bizleri ve umum Nur Talebelerini iştirak-i a’malden hasıl olan bu nurla tenvir etsin. Amin...