|
Bir ilerleme raporu daha geldi, geçti. Türkiye, AB’ye üye olma yolunda olduğunu artık sadece AB kurumlarının yayımladığı raporlarla hatırlıyor. Rapor dönemleri dışında ilişkiler 2002-2004 dönemiyle karşılaştırıldığında son derece soğuk ve sınırlı. Geçen hafta televizyon karelerinde dönen AB -Türkiye görüşmeleri karelerinin hemen hepsi Aralık 2004 tarihliydi.
Önümüzde Fin dönemini noktalayacak yıl sonu zirvesi var. AB belki bu sayede yıl sonuna kadar gündemin bir köşesinde kalır. Fakat Kıbrıs konusunda en iyimserler dahi Fin teklifinin sorunu çözmede yetersiz kalacağı görüşünde. Ancak bu, epeyidir yazdığım gibi Aralık’taki zirvede müzakerelerin topyekûn askıya alınması doğrultusunda bir karar çıkacak anlamına gelmiyor. Olsa olsa bugünkü fiilî durum, yani bir türlü açılamayan müzakere başlıkları açılmamaya devam eder ve zirve kararlarında bu not edilir. Kıbrıs’ta bir ilerleme sağlanana kadar da bu durum devam eder. Bu şekilde 2007 boyunca AB işleri yavaş yavaş unutulur gider. Bugün için reel ekonominin dışında bu gidişatın vahametini kavrayan pek kimse de yok.
Nitekim bu defaki İlerleme Raporu ihtiva ettiği sayısız baş ağrıtacak konuya rağmen tartışma bile yaratmadı. Konu ertesi gün unutuldu. Halbuki daha Eylül ayında Avrupa Parlamentosunun raporu etrafında epeyi bir tartışma yaşanmıştı. AB meselesinin artık seçim açısından tehlikeli madde haline geldiğine kanaat getirmiş olan politikacılar rapor hakkında değerlendirme bile yapmadı. Hükümet mecburen Kıbrıs konusunda iki lâf etti ama raporun içeriği ve esas bundan sonra ne yapılacağı konusunda hiç bir ciddî beyan gelmedi. Konunun sorumlusu olan Devlet Bakanından ise doyurucu hiç bir şey işitmedik. Tarama sürecinin fevkâlade iyi cereyan ettiğini dile getirenler Strateji belgesinde taramayı birlikte gerçekleştirmiş olan Hırvatistan ve Türkiye hakkında ne kadar farklı bir ifade kullanıldığını görmüştür elbet. Belgede Hırvatların tarama sonrasında taahhüt altına girdikleri ve müzakerelerin iyi gittiği yazarken Türkiye’nin müzakerelerinin istikbali konusunda hiçbir ifade yok.
Hükümetin AB konusunda “günü kurtarmak ve Kasım-Aralık dönemini kazasız belâsız atlatıp seçimlere odaklanmak” diye özetleyebileceğimiz kısa vadeli bir hesap yaptığı hissediliyor. Her ne olursa olsun icraat yapılıyor mu yapılmıyor mu göreceğiz. Muhalefetten raporla ilgili bir seda çıkmadığı gibi eskiden AB icraatı üzerinden hükümete yönelttiği eleştiriler dahi bu defa ortada yoktu. Bu umumî ilgisizlik AB projesinin artık ne ölçüde ülkenin ulusal hedefi olduğu konusunda soru işaretleri doğuruyor.
Diğer taraftan cereyan eden sınırlı tartışma esnasında raporun her vakit olduğu gibi sadece siyasî içeriği üzerinde duruldu. Halbuki içinde tarım, balıkçılık, kobiler, ulaştırma, tüketici sağlığı, malî politika, yargı mekanizması, eğitim, enerji, telekomünikasyon, araştırma, gençlik gibi gündelik hayatımızı birebir ilgilendiren envai çeşit konudaki icraat ve yapılması gerekenler sıralanıyor. Politikacıların bu işlerle ilgilenmeye niyeti olmadığını varsayarsak adı edilen konuların esas sahiplerinin bunlara sahip çıkması yerinde olur. Avrupa Birliği Genel Sekreterliği İlerleme Raporlarının gayriresmî çevirilerini hızla yapar. Çıkar çıkmaz herkesin edinmesi yararlı olacaktır. AB konusunda bundan başka ne yapılabilir meçhul.
Ama herşey bir kenara, 1959’dan beri AB ile ilişkide olan, 1996 yılından bu yana AB ile gümrük birliği içinde olan ve 2004 yılından beri müzakere eden aday statüsünde olan Türkiye’ye, ilerlemeden ziyade gerilemelere işaret eden bu rapor açıkçası yakışmıyor.
Vatan, 14.11.2006
| 
